Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Blaðsíða 60

250
Vöruverð.
[ IÐUNN
Það sem er lang-eftirtektarverðast við töflu þessa,
þótt hún sé ekki fjölskrúðugri né lengri, er það, að
rúgbrauðin, sem allir þurfa sér til matar, eru hér 2
pundum léttari en í Khöfn og þó nú 12 aurum djrr-
ari! Hvernig stendur á þessu? Og hvernig stendur á
því, að verðið á nærfelt öilum vörum skuli vera svo
miklu hærra hér, úr því farmgjöldin eru svo lág,
nema rétt á einstaka vöru eins og kaffinu, og á hrís-
grjónunum sem eru svo miklum mun dýrari þar en
hér, af því að Danir verða að kaupa þau ann-
arsstaðar að? Það stendur svo á þessu, að Danir
hafa verið svo hyggnir að setja hámarksverð á því
sem næst alla nauðsynjavöru, síðan stríðið byrjaði
og því er nú líft í Danmörku, en naumast hér. Hér
hefir hver mátt setja upp í kapp við annan og lands-
stjórnin og verðlagsnefndar-háðungin látið all af-
skiftalítið eða afskiftalaust; og þegar hún loks fór
að skifta sér af þessari óhemju-hækkun, sem gerð
var á mjólkinni liér í haust, þá var hún móðguð
svo af landsstjórninni, að hún sagði af sér! En svo
búið má ekki lengur standa. Annars fer fyrir oss að
líkindum eins og músunum, sem átu hver aðra upp
með húð og hári, svo að ekkert var að siðustu
annað eftir af þeim en rófurnar. Það er pólitík, sem
ekki borgar sig til langframa, þegar borgararnir í
sama þjóðfélagi fara að keppast við að setja upp
hver fyrir öðrum og lifa hver á öðrum. Það er
skammgóður vermir, sem getur endað á hnignun og
ulmennu gjaldþroti.