Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Side 85

ÍÐUNN1
Ritsjá.
275
vel virðist vandað til þeirra. Er nú landsmönnum úr þessu
innan liandar að vita alt um þjóðhagi sína, og er það sann-
ailega mikils virði, ef rétt er á haldið.
Töðufengur árið 1915 var nokkuð minni en næstu ár á
undan, en útheyskapur aftur á móti í bezta lagi (sbr. yíir-
litið bls. 12). Uppskera af jarðeplum í meðallagi, en af róf-
um og næpum með bezta móti. Mótekja og hrísrif miklu
meiri en áður, og er það auðvitað eldiviðareklunni að
þakka eða kenna. Skepnuhöld hafa verið í góðu meðallaei,
en þó virðist skepnufjölda landsmanna altaf fara heldur
fækkandi, líklegast bæði af því, að eftirspurnin er svo
mikil og svo líka af því, að bændum fer heldur fækkandi.
Sjórinn dregur og uppgripin úr honum, en vandséð, hvort
það heíir happasælar aíleiðingar, er til lengdar lætur. Ekki
má lsland verða að íiskiveri, enda ekki ráð fyrir þvi ger-
andi. Höfuðból og fyrirmyndarbú eru að komast á fót
liingað og þangað um land alt, og þau munu á sinum tíma
hefja nýtt aðstreymi til sveita, þegar auðmennina frá sjáv-
arsiðunni fe“ að langa til að eiga myndarbú í sveit. Eigin-
lega ætti hver ætt að eignast sitt ættarból í landinu og
telja sér heiður að að halda því við og efla það mann
fram af manni. Þá mundi blómi landsins bæði verða meiri
og óstopulli. Á. H. B.
Um skógræktina eftir Guðm. G. Bárðarson.
(Sérprentun úr Frey, XIII), Rvk. 1915.
Skýrt og skipulega samin ritgerð á fallegu íslenzku máli,
er saumar að skógræktarsljóra vorum, hr. Kofoed Hansen
og þeirri kenningu hans og annara, að eyðing skóga hér á
landi sé því nær eingöngu að kenna uppræting skóganna
af manna völdum og ágangi skepna. Guðm. Bárðarson
heldur þvi fram með skýrum rökum, að mikið sé að kenna
óblíðu náttúrunnar og ritar að öðru leyti svo rökvíslega
og vel um alt skógræktarmálið, að manni verður að spyrja:
Hví er ekki slikum mönnum sem honum beitt til forustu
i slikum málum, en heldur seilst til útlanda eftir mönn-
um, sem hlýtur að vera, að minsta kosti fyrst í stað, alls
ókunnugt um alla lands- og þjóðarhagi, hversu miklir sér-
18