Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Blaðsíða 64

254
Jón Magnússon:
1IÐUNN
liugsunin svo föst og vafningalaus, að sagt var, að
varla hefði getið svo klaufalegan skrifara á þingi, að
liann skrifaði mjög vitlaust ræðu eftir Magnús Steph-
ensen.
Ættrækni og ættjarðarrækt hefir verið mjög rík hjá
honuin. Samfara er hjá lionum víðskygni, mikil
heimsmenning og alíslenzkt hugarfar. Honum var
mjög ant um að verjast öllum ágangi á landið utan
að, eins og kom fram allberlega í bankamálinu á
Alþingi 1901. Með þessu hugarfari var aðslaða hans
á þinginu stundum allörðug, sérstaklega er hann varð
að koma þar fram í umboði hinnar erlendu stjórnar,
er ekki vildi viðurkenna réttindi íslands. En svo gat
hann komið ár sinni fyrir borð, að yfirleitt var sam-
vinna hans við Alþingi og hina erlendu stjórn hin bezta.
Viðmót hans og umgengni við menn virtist mér
vera þannig, sem liver einn, er við hann átti erindi,
mundi helzt kosið hafa, viðræður hans jafnan ágæt-
lega við hæfi þess, er hann talaði við, og allajafna
um það efni, er hinum þótti mest skemtun um að'
tala. Þótt hann skipaði æðsta sess landsins, þá var
hann jafnan til viðtals á hverjum tíma dags og
livernig sem á slóð. Fengi hann að vita, að einhver
vildi finna liann, og það stóð á sama, livort sá átti
mikið eða lítið undir sér, þá var hann þegar búinn
til að veita viðtalið, og það þólt hann sæti að mat-
borði. Man ég það, að konu hans sárnaði stundum,.
er hann liafði ekki malfrið. Eg þarf ekki að lýsa
því, hvernig hann fer með gesti sína, umönnun hans
um þá, hve skemtinn hann er. Þeir hafa verið of
margir geslirnir hans um dagana, til þess að þelta
sé ekki alkunna.
Hann var frábærlega ljúfur og góður heimilisfaðir
og húsbóndi. Aldrei var hann öðruvísi við okkur,
sem unnum í skrifstofu hans. Mér fanst hann nærri
því of góður, því að ég minnist þess ekki, að hann