Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1925, Síða 34

192
Sigurjón Jónsson:
IÐUNN
þar vaggast blómstur gull!
Ó! aðeins andartak
ég aftur nálgast þarf
þann hug er átti ég áður
en að mér skortur svarf.
Ó! aðeins stutta stund,
að staldra mætti ég, þó
samt ekki vegna neins ástardraums,
nei, aðeins syrgja í ró!
Að mega gráta af heilum hug
það hvíldi þjáða sál.
En ei það má, því augún sjá
þá ekki þráð og nál.
Faldinn, bolinn og band —
bandið, bolinn og fald!
— Sting — sting — sting,
sem hefði ég vélar vald
og væri gerð úr járni og tré,
smávél í Mammons mund
og hefði ei mál, né hugsandi sál,
né hjartans djúpu und!
Með þreytta, hrörnandi hönd,
með höfug augnalok þjáð
sat fátækleg kona með bleika brá
bogin við nál sína og þráð.
— Sting — sting — sting!
Um dagmál og dagsetrin löng.
I dýflissu tómi með klökkvanda hljóm —
ó, heyr þú »ríkur« þann hjartans óm,
•er hún við skyrtuna söng!
Sigurjón Jónsson.