Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1925, Síða 44

202
Ágúst Bjarnason:
IÐUNN
þín sálarbrúður er hin blessunarríka, einbeitta, ávaxta-
sama iðja í þarfir einhverrar hugsjónar, hver sem hún
annars er. Og settu markið hátt, eins hátt og þú getur
hugsað þér það í þínum verkahring, helst svo hátt, að
það verði eins og himingnæft fjallið. Og haltu svo með
óþreytandi elju og án þess að horfa um öxl, upp á
tindinn:
Þvi sá, sem hræðist fjallið og einlægt aftur snýr
fær aldrei leyst þá gátu: hvað hinu megin býr.
En þeim, sem eina lífið er bjarta brúðarmyndin
þeir brjótast upp á fjallið og upp á hæsta tindinn.
Kæru áheyrendur! Nú er hann farinn að rigna og nú
ætla ég að hætta. En fyrst ætla ég að biðja ykkur öll
að árna Islandi gæfu og blessunar og þá sérstaklega
óska þess, að fósturjörð vorri bætist góðir og dugandi
menn, karlar jafnt og konur, sem hafa ekki hugsjón-
irnar að munnfleipri, eins og tíðast er, heldur reyna að
koma þeim í verk, í framkvæmd.
Og svo vil ég fara að dæmi prestanna og innilykja
allar óskir vorar Islandi til handa í hinni »drottinlegu
bæn« skáldsins fyrir fósturjörðinni:
— Volduga fegurð, ó feðrajörð,
fölleit með smábarn á armi,
elski þig sveinar hjá hverri hjörð,
helgist þér menn við hvern einasta fjörð.
Frjáls skaltu vefja vor bein að barmi.
Brosa, með sól yfir hvarmi,
Blessist og blómgist ísland af ást niðja sinna og starfi.
Ágúst Bjarnason.