Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1925, Síða 45

IÐUNN
Myndir
af Friðfinni Guðjónssyni, leikara.
Flestir muna sjálfsagt eftir því, að þeim þótti ein-
hverntíma gaman að því að gretta sig frammi fyrir speglL
Sumum þykir jafnvel gaman að því langt fram eftir
aldri.
En það var bannað og sú ógn lá við, að svona yrði
maður eftir dauðann.
En það getur orðið list að gretta sig, og það á ekki
meira skylt við venjulegar »fettur og brettur« en bað-
stofuhjal við háfleygan skáldskap eða réttaöskur við lista-
söng.
Mannsandlitið er merkilegasti flöturinn sem til er. Það
getur verið það fegursta, sem til er, og ljótasta ekki síð-
ur. Það getur speglað alt upphugsanlegt. Það er á sinn
máta eins og næmasta hljóðfæri, en þó hverju hljóðfæri
viðkvæmara og fjölskrúðugra.
Það mætti því undarlegt heita, ef slíkur kynjagripur
væri ekki tekinn í þjónustu listanna — enda vantar það
ekki. Og einhver mesti snillingur okkar á þetta verkfæri
er Friðfinnur. Þeir eru víst ekki margir hér í bænum,.
sem ekki hafa margsinnis komist að raun um það, enda
er Friðfinnur einhver besti leikari landsins og fjöl-
hæfasti.
En lítið hefir verið gert að því að »festa« þessi svip-
brigði. Að vísu eru svipbvigðin oft meginþátturinn í
þessari »andlitslist«, breytingarnar, hraðinn og umskiftin,
sem sífelt reka hvert annað. En því verður þó ekki