Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1925, Síða 52

210
Snæbj. Einarsson: Vordýrð.
IÐUNN
Væri’ ei synd á vornótt þýðri
að vekja hjartans angurmál,
væri’ ei synd í vordýrð blíðri
að virða lífsins draumatál?
— Þegar lít ég lífs til vakna
löngu dáin blóm og strá,
æskuvors míns sárt ég sakna
er sé ég hverfa burt mér frá.
Ollum þess ég óska vildi
að ættu þeir vorsins besta yl.
En, vor, þú ættir ekkert gildi
ef ekkert hjarta fyndi til.
Ef enginn lifði langan vetur
ljós þitt engum væri nýtt,
gleði sanna sá einn metur
er sorgin hefir hrært og þítt.
Þú ríkir, vornótt, yfir öllum,
öllum börnum þessa lands;
þú vakir yfir vætti’ á fjöllum,
von og draumum sérhvers manns.
Og — þegar síðast sofna’ eg skyldt
sætt og rótt í heimi hér,
ó, að guð mér gefa vildi
góða nótt — í faðmi þér.
Snæbj. Einarsson.