Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1926, Side 15

IÐUNN
Kristindómur og stjórnmál.
257
»Það getur verið, að Kristur hefði gert það, en eg geri
það ekki«.
Með þessu svari er lýst dýpstu neyð íslensks stjórn-
málalífs. Það er eins og rödd úr djúpunum. Svarið sýn-
ir, að leiðtogana sjálfa skortir leiðsögu. Þessi orð eru
letruð dulrúnum á skjöld íslenskra stjórnmálaleiðtoga:
Það getur verið, að Kristur hefði gert það, en eg geri
það ekki. Og þau sýna að stjórnmálin eru ekki kristi-
leg, þau eiga ekki Krist að leiðtoga. Islenska menning-
in yfirleitt á ekki Krist að leiðtoga.
Það getur vel verið, að þetta þyki vel hlýða. Er það
ekki farið að læðast inn í hugskot æði margra, að krist-
indómur og stjórnmál eigi ekkert að hafa saman að
sælda, og kirkjan eigi samkvæmt því að láta stjórnmál-
in afskiftalaus? Og þó er það alveg víst, sem vitur mað-
ur hefir sagt, að menning Vesturlanda sé svo innblásin
af anda kristindómsins og samgróin honum, að sú menn-
ing standi og falli með honum.
Eg á að ræða hér ') um stjórnmál og kristindóm,
eiginlega afstöðu kristindómsins til stjórnmálanna. I raun-
inni hefi eg skýrt nú þegar afstöðuna. En ef menn skyldu
vera í vafa um, hvort þar ætti nokkurt samband að eiga
sér stað, vil eg spyrja: Getur kristindómurinn verið
nokkru mannlífssviði óviðkomandi? Til er ofur einfalt
svar við þeirri spurningu, ef eðlisávísunin benti mönn-
um þar ekki í rétta átt. Og það svar kemur frá Kristi,
— í dæmisögunni um súrdeigið, er sýra átti alt deigið.
Og þótt stjórnmálamönnunum kunni að þykja, að krist-
indómurinn sé sér óviðkomandi, þá er þó kristindómur-
1) Þetta erindi var flutt á presta og sóknarnefndafundi í Rvík
21. Oktober s. I. Var það ásamt öðru erindi upphaf að umræðum
um afstöðu kristindóms til stjórnmála.