Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1926, Síða 32

274
Eiríkur Magnússon:
IÐUNN
þröskuldinn á leið landnemans. Nú nýtur hann ávaxtanna.
Sonur hans annar fetar trúlega í fótspor hans, verður
hinn trúi og dyggi starfsmaður, hægri hönd föður síns og
hjálparhella. I honum endurfæðist Isak. Dætur hans eru
líka vaxnar nokkuð og leggja einnig hönd á plógimu
Og nú gerist búskapurinn svo umfangsmikill, að eigi er
lengur unt að komast af með þann vinnukraft, sem fyrir
er. Dálítil hjálp er fengin að.
En nú eru þau ekki lengur ein í óbyggðinni. Og raun-
ar er þar naumast óbyggð lengur. Nú hafa aðrir nýbyggj-
ar, landnemar, komið og sest þar að. Langi, óglöggi götu-
slóðinn, sem einu sinni var, hefir leitt þá hingað. Nú er
hann orðinn að akvegi, góðum og greiðfærum. Nýbyggj-
arnir eru ekki lengur útilokaðir frá umheiminum. Veg-
urinn gamli, troðningurinn, sem þreyttir fætur fyrsta land-
nemans tróðu, er fyrsti gagnvegurinn. Um byggðarlagið
liggur Hka símalína yfir fjöllin til Svíþjóðar.
Þeir rækta jörðina og koma upp kvikfénaði. En ísak,.
Ingólfur Arnarson byggðarlagsins, ber þó höfuð og herð-
ar yfir alla aðra. Þangað leita þeir ráða um búskapinn
og jarðræktina. Þeir líta á hann sem þann mann, er
stendur langt fyrir ofan þá að atgjörfi og tign. Það er
líka með réttu, að þeir gera það. Hann hefir áunninn
auð og reynslu fram yfir þá. Hann á hina sönnu og
næstum því barnslegu einföldu, en þó þróttmiklu sál
landnámsmannsins, er leitar lands og lifir í friði og
gengi. Hann er rótgróinn eins og >hilmir marka«. Hann
er í nákvæmu samræmi við aðstæðurnar og lagar sig
eftir þeim 'og þær eftir sér. Þessvegna lifir hann í svO'
miklum friði og veldi í ríki sínu, að hann gnæfir yfir
aðra.
Og meira en það. Hann er brautryðjandinn í orðsins
bestu mérkingu. >Hans blóð hefir« að vísu ekki >blá-