Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1926, Síða 53

IÐUNN
Gróður jarðar.
295
yrkju á að sökkva í sæ, en Sóley að rísa úr hafi að
nýju, þar sem búi vitur, þrekmikil, trúuð þjóð — í sam-
ræmi við landið sitt, lífið og eilífðina.
Eiríkur Magnússon.
Rauða rúmið.
Bréf frá deyjandi manni, sem aldrei
komst til skila.
Eftir Guðbrand Jónsson.
Þetta er ekki saga af sjálfum mér, og ég er ekki
annað við hana riðinn en það, að mér hefur verið sögð
hún, og að ég er nú að segja hana aptur.
Það var gamall skólabróðir minn, læknir í Reykjavík,
sem sagði mér hana eina kvöldstund, er við sátum sam-
an í rökkrinu við skál af spánarvínum og röbbuðum um
margt, sem á daga okkar hafði drifið. Og söguna set
ég hér með hans eigin orðum.
Þú manst óefað eptir honum Eyvindi gamla ]ónssyni,
sem dó hérna fyrir nokkrum árum, en sjálfsagt hefur
þú ekki þekt hann. Hann hatði verið erlendis milli fjöru-
tíu og fimtíu ár, en kom heim það haust, og ætlaði að
setjast hér að. Skömmu eptir að hann kom, veiktist
karlinn, og sálaðist upp úr því, svo það er engin furða
þó að þú hafir ekki kynst honum. Hann var orðinn öll-
um gleymdur hér þegar hann kom heim, og honum
auðnaðist ekki að lifa nógu lengi til þess, að kynnast