Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Qupperneq 83

toUNN
Trúarbrögð og kristindómur.
393
leysa. Líklega er það eins um þetta. Eí ég bið mann að
flytja skilaboð í orði og verki, og alt kemur á aftur,-
fótunum, þá er ástæðan sú, að sendimaðurinn er ófull-
kominn. Verði nú einhver var við þetta og telji boðin í
sjálfu sér mikilvæg, á hann þá að segja við sendimann-
inn: „Úr því að þú ert klaufi að flytja erindL þitt, verð-
ur það engum að gagni. Það er því bezt að vita, hvort
annar boðskapur dugar ekki betur.“ Vsexi ekki öllu rök-
réttara háttalag að hjálpa sendimanninum að bera þarft
og nauðsynlegt erindi rétt og faguriega og jafnvel að'
fá fleiri til aðstoðar. — Mistök kristinnar kirkju er mér
ekki sönnun þess, að kristindómurinn sjálfur hafi mist
gildi sitt, heldur að hann þurfi æ stehkari, áhugasam-
ari og ötulli sendiboða. Vandræði yfirstandandi tíma
eru sönnun þess, hverriig fer fyrir þeirri kynslóð, sem
leitar ekki fyrst og fremst guðsríkis og hans réttlætiis.
Aldrei hefir það sést betur en nú, að gjafir guðs í riki
náttúrunnar eru ekki einhlítar til bættra lífskjara, held-
ur siðþroski og andleg fullkomnun mannkynsins. 1 Jesú
Kristi er æðsta lífshugsjón mannanna fólgin, hið eina,
takmark sannrar menningar. Hann er sönmun þesis, hve
göfugt líf þessi jörð getur alið þegar á morgni þess
dags, sem henni virðist vera ætlaður. Það eina, sem
leyst getur vandamál hverrar kynslóðar, er hugarstefna
kristinna trúarbragða, því að Kristur er sá persónu-
leiki, sem varpar skýrustu ljósi yfir afstöðu mannsinis
til frumafls tilverunnar, sem vér kölluim guð. Sé það
hneyksli og heimska að halda þessu fram, skal ég kinn-
roðalaust lifa og deyja sem hneykslunarmaður og
heimskingi.
Jakob Jónsson.
«ðunn XV.
25