Kirkjuritið - 01.07.1937, Qupperneq 26

264
Ásmundur Guðmundsson:
Kirkjuritið.
með einhverjum hætti að gjörast þýðandi, svo að það
liefir ekki siður átl við um munnlegu erfikenninguna
en rituð orð Krisls á aramaisku, að „hver úllagði eins
og hann bezt gat“. Hægt og hægt hefir síðan tekið að
færast nokkur festa og samhljóðan vfir þýðinguna í
hverjum söfnuði, en rík verður hún ekki — og gat ekki
orðið — fyr en hún varð færð í letur. Þá kemst á mjög
mikið samræmi, að minsta kosti í nokkurum höfuðborg-
um kristninnar hverri um sig, eins og Samstofna guð-
spjöllin benda ótvírætt til. Sú kvisl erfikenningarinnar,
sem fellur um grískmentaða beiminn, er fyr en varir
orðin að meginstraumi hennar, og grískan komin í stað
aramaiskunnar.
Píslarsagan.
Munnlega erfikenningin um Krist var flutt við guðs-
þjónustur kristinna manna, trúboð og kenslu í kristnum
fræðum. Kjarni hennar eða „orðið“ í þrengstu merk-
ingu var boðskapurinn um krossinn — um Jjesú kross-
festan og upprisinn. Þennan boðskap fluttu kristnir
menn öðrum með því að segja þeim píslarsögu Jesú
frá því er bann innsetur kvöldmáltíðina og þar lil er
konurnar koma að opnu gröfinni og þeim er flutt kveðj-
an: Hann er upprisinn og er ekki hér. IJún hefir eðli-
lega orðið samfeldari en aðrar frásögur um Jesú, þar
sem hún gjörðist á svo skömmum tíma og var eins og
hátindur lífs hans. Hún er sennilega fvrsta langa og
samfelda sagan, sem sögð hefir verið um Jesú, og kem-
ur samhengið skýrt fram í öllum guðspjöllunum. Því
ókunnugri sem áheyrendurnir voru þessum atburðum,
því nánar þurfti að skýra þeim frá þeim. Stundum hafa
ekki verið sagðar nema einstakar sögur, t. d. um Jesú
í Getsemane, afneitun Péturs og Jesú fyrir ráðinu
Jesú fyrir Pílatusi, krossfestinguna og um það, er
Jesús birtist vissum mönnum upprisinn, en oflar
munu þó fleiri sögur bafa verið fléttaðar saman og