Kirkjuritið - 01.07.1937, Qupperneq 34

272
Ásmundur GuÖmundsson:
KirkjuritiÖ.
fyrst og fremst af því, að þær lýstu líknarmætti og
og kærleiksstarfi Jesú, „hversu hann gekk um kring,
gjörði gott og græddi alla . . því að Guð var með hon-
um“ (Post. 10, 38). Þær hrugðu ljósi yfir þann þáttinn í
guðsríkisstarfi hans, er hann flutti þeim lausn, sem
sjúkir voru og þjáðir. En einnig áttu þær að vera þeim
til fvrirmyndar og leiðbeiningar, sem ynnu miskunnar-
verk og læknuðu í nafni hans.
Dómar vísindamanna í guðfræði um mótim og þró-
un kraftaverkasagnanna hafa verið mjög misjafnir og
eru enn. Miðast þeir einkum við þrent, 1) hvaða álykt-
anir guðfræðingarnir draga af samanhurðinum við hlið-
stæðar hókmentir, 2) hvern þeir telja tilganginn með
kraftaverkasögunum í upphafi og 3) hvaða skoðanir
þeir liafa á kraftaverkum yfirleitt.
Grískar og gyðinglegar kraftaverkasögur eru í mörg-
um greinum svi])aðar kraftaverkasögunum um Jesú.
Þar er oft sagt frá því í upphafi, hve veikindi sjúklings
hafi verið langvinn og þung og hættuleg, margra ráða
liafi verið leitað við þeim, en öll komið fyrir ekki, og
því eru áhorfendur vantrúaðir eða efablandnir áður en
lækningaundrið verður. Lækningu er einnig iðulega lýst
með áþekkum hætti og í guðspjöllunum. Læknirinn
stendur yfir veika manninum, snertir hann eða tekur í
hönd honum, ríður á hann munnvatni sínu, mælir til
Iiaus máttarorðum. Sá sem rekur út óhreina anda talar
við þá, og andarnir biðjasl vægðar eða skírskota til
réttinda sinna. Að lokum er lögð áherzla á það að sýna,
að sjúklingurinn liafi fengið fullan hata og áhrifunum
lýst á mennina, sem sáu. Stundum er er líkingin í milli
svo mikil, að vekur furðu. Af þessum skyldleika
dregur t. d. Bultmann, frægur háskólakennari á
Þýzkalandi, ályktanir sínar. Hann telur hliðstæðu
hókmentirnar sýna, úr hvaða jarðvegi kraftaverkasög-
urnar séu sprottnar og í hverskonar andrúmslofti þær
þróist. Þær hafi mótað kraflaverkasögurnar um Jesú,