Kirkjuritið - 01.07.1937, Qupperneq 53

KirkjuritiS.
Prestastefnan.
291
til þingmensku, og þeir eru til í öllum eða flestum flokkum.
Kirkjan á að gera sér það Ijóst hvað það er, sem hún þarf
að liafa áhrif á í stjórnmálunum, hvar hún þarf að verjast og
hvar að sækja á. Hún verður að verjast hverskonar skerðingu
á starfsmönnum og starfssviðum, og hún þarf að sækja á um
aukin áhrif og möguleika lil áhrifa til góðs.
Þegar kirkjan hefir gert sér þetta Ijóst, ár frá ári, þá ber
henni að skipa öllum sínum kröftum og öllum sínum áhrifum
til þess að málin verði afgreidd á þann hátt, sem lienni er
nauðsynlegt. Gott dæmi þess erú tillögurnar um fækkun presta
og þær jjúsundir mótmæla, sem komu þar á móti. Þessi mót-
mæli höfðu sín áhrif og hlutu að hafa þau. Þingmenn eru um-
hoðsmenn jjjóðarinnar, og þeim ber siðferðisleg skylda til þess
að athuga eindreginn vilja mjög margra landsmanna.
Kraftur kirkjunnar til áhrifa á iöggjafarvaldið fer því alveg
eftir því, hve miklum áhrifum hún býr yfir. Og þetta er líka
alveg rétt og ágætt. Kirkjan á að vera vekjandi og örfandi stofn-
un. Hún getur aldrei unnið verk sitt nema þvi aðeins, að hún
eigi víðtækum vinsældum að fagna og að menn finni að hún
sé til gagns. En hafi lnin þessar vinsældir og traust, þá á hún
lika að koma því vina og samherjaliði á lireyfingu, gefa því
liði rödd og mál og fylgja því í þágu hins góða málefnis.
Hér er ekki um neilt kirkjuveldi að ræða eða það að seilast
eftir völdum í þjóðfélaginu. Hér er aðeins um jjað að ræða, að
skapa starfsskilyrði fyrir þá stofnun, sem berst fyrir heimsins
bezta málefni.
Kirkjan á því að halda sér fyrir utan flokkana. En hún á
að vinna að því, að góðir vinir hennar séu sem flestir í öllum
flokkum. Og hún á að vera svo djörf að láta löggjafann vita.
hvers hún jjarf. Prestarnir, og þær þúsundir leikmanna um alt
1 and, sem skilja og meta starf kirkjunnar og finna, að það
byrfti að vera miklu meira og öflugra, eiga að láta vita af þvi,
flð þessi áhugi er fyrir hendi. Þá mun kirkjan fá ]iann starfs-
grundvöll og þá möguleika, sem hún þarf til þess að geta haft
sin bætandi áhrif á þjóðina. Hún mun skila ölhi, sem til henn-
ar er varið, i þeirri mynt, sem dýrmætust er, auknu mann-
gildi og fegruðu þjóðlifþ'.
Uni erindið urðu nokkurar umræður.
Prestlausu Séra Friðrik Rafnar hélt fyrirlestur, er hann
brauðin nefndi: „Prestlausu brauðin og framtíðin“.
Hann benti skýrt á það, hve mikið skarð
hetði myndast smámsaman í starfsmannaliði kirkjunnar við það,
að miklu færri hefðu tekið prestsembætti en látið af síðustu
19*