Kirkjuritið - 01.07.1938, Qupperneq 44

300
Hinn alinenni kirkjufundur.
Júli.
að ráði sinu, eigi fremur skilið þökk eir ámæli. Að öðru jöfnu
ætti kristindómsfræðSlunni þó altaf að 'vera bezt borgið í böndum
pre'stanna.
Ekki tel ég það umtals vert, þótt kennarar við fjölmenna skóla,
t. d. hér í Reykjavík, skifti verkum með sér þannig, að hæfustu
kennarar séu valdir til að kenna vissar námsgreinar; hvort það
er nú kristindómur'eða eitthvað annað. Slíkt er' vel framkvæm-
anlegt, þótt einn maður sé aðalkennari hverrar deildar. Og þar
er greiðfær leið til umbóta, ef óánægja lík þessu skyldr fara i
vöxt á næstu árum. Áhrifum kristindómsins á æskulýðinn stafar
engin hætta af kennara, sem felur öðrum sér betri að framkvæma
kensiuna. —• Það er auðsætt mál. dhi fyrst ég minnist á þessar
raddir, sem fram liafa komið á imdanföriuun árum í garð krist-
iudóms kenslunnar í barnaskólum, vil ég taka það fram, að ég
veit ekki betur en að barnakennarar séu yfirleitt sanimála þessum
orðum skáldsins; að: „Sjálft hugvitið, þekkingin hjaðnar sem blekk-
ing, sé hjartað ei með er undir slær“, og að þeir vilji einmitt
leggja rækt við hjartaþátt uppeldisins, tilfinningalifið, trúartil-
finningarnar, ekki síður en aðra og notfæra sér þar þau gæði,
sem kristindómurinn hefir að bjóða umfram alt annað. íslenzka
kennarástéttin væri þá illa búin að gleyma hinum aldraða meist-
ara sínum, séra Magnúsi Helgasyni, ef hún liefði aðra skoðun á
þessum málum, svo mjög sem liann lagði áherzlu á kristindóms
fræðsluna. „Hún á að gefa allri kenslunni önd og lif“, segir hann
á einum stað. — Og nýjustu uppeldisfræðingar okkar, sem nú
standa framarlega á sviði uppeldismálanna, virðast vera á sama
máli um nauðsyn kristindóms fræðslunnar í skólum. Má þar benda
á nýja ritgerð eftir dr. Matthías Jónasson í Mentamálum og ritgerð
í sama riti 1937 eftir Sigurð Thorlacius skólastj. — Ég hygg því, að
kristnir foreldrar megi vera óhræddir um þessa kenslu i barna-
skólum. En fús er ég til að viðurkenna, að þar má sjálfsagt enn
betur gera. En til þess að ná sem allra beztum árangri í kristin-
dómSkenslu og til þess að sú kensla hafi varanleg áhrif á líf og
starf æskumannsins, er nauðsynlegt, að allir þessir aðiljar, heim-
ili, skólar og kirkja vinni í sama anda, með alúð og kostgæfni.
Og til þess að efla þá samvinnu eru fundir sem þessi nauðsyn-
legir og ættu að hafa hin beztu áhrif.
Hér liggur því fyrir að athuga, hvernig auka má og styrkja
starf allra þessara aðilja hvers uin sig og samvinnu þeirra inn-
byrð'is.
Á síðastliðnum árum hafa kirkjan og skólinn hagað sínu starfi
Ííkt. Þar hefir lítil breyting orðið, en breyttir heimilahættir bæði
við sjó og til sveita valda því, að kristilegt uppeldi á heimilun-