Kirkjuritið - 01.04.1939, Side 10

144
Nathan Söderblom:
Apríl.
samfélag sitt við Krist, sérhver í sinni röð þeirra, sem til-
heyrðu honum. Hann birtist Páli í „dýrðarlíkama", sem
hann nefnir svo. Efnisbundin skoðun, sem lætur Jesú
halda áfram jarðlífsgöngu sinni eflir hvíldina í kletta-
gröfinni, á livergi rætur að rekja til frásagnar guðspjall-
anna. Trú kirkjunnar og rannsóknir liafa hlotið að vísa
henni á bug sem villukenningu. Tilvera Jesú var ekki
efniskend framar, heldur andleg.
2. Þannig erum vér að lokum komnir að einu skoðun-
inni, sem er í samhljóðan við lieimildir vorar og erfi-
kenningu, svo langt sem rannsókn vor nær. Páll rís mjög
einbeiltlega gegn þeirri skoðun, að það hafi verið líkami
Krists, er lagður var í gröfina, sem síðar hafi birzt læri-
sveinunum. Páll skrifar: „En það segi ég yður, bræður,
að hold og blóð getur eigi erft guðsríki, eigi erfir heldur
hið forgengilega óforgengileiknum. Ætli einhver, að upp-
risan verði í sama líkama, sem lagður er i gröfina, þá er
hann „óskynsamur“. Það er ekki jarðneskur líkami, sem
lifnar aftur, heldur andlegur líkami, himneskur maður,
iiimnesk vera. „Hinn síðari Adam varð að lifgandi anda“
(1. Kor. 15,45). Hvernig skýrir Páll þá opnu gröfina?
Hann nefnir hana ekki einu orði.
Menn hafa leitast við að gjöra grein fyrir tómu gröf-
inni í samhljóðan við kenningu Páls og upprisutrú sannr-
ar kristni. Menn hafa sagt, að andi, sem hafi náð því sem
likamlegt er algerlega á vald sitt, sé fær um það að eyða
jarðneskum hjúp sínum og breyta efninu í andlegt líffæri.
Þeim, sem ritar þessar línur, er heldur óljúft að fást við
])esskonar útlistanir, sem skýra að vísu, en þó aldrei til
neinnar hlítar. Mannlífið á sínar ráðgátur. Og sagan sín-
ar. Gagnvart staðreynslunni voldugu, sem ekki verður i
móti mælt, trúnni á upprisu Krists, geta menn ekki gjört
annað en það, að viðurkenna vanmátt sinn til þess að sjá i
gegnum myrkur næturinnar. En það Ijómar af páskamorgni-
Trúin á upprisuna er þá engan veginn reist á neinu
neikvæðu, á tómi, á opinni gröf, sem andvana líkami er