Kirkjuritið - 01.12.1943, Blaðsíða 41

KirkjuritiS.
Konungur Passíusálmanna.
343
í 44. sálmi. Hann segir eins og Pétur á ummyndunarfjall-
inu: Hér er oss gott að vera:
Við þennan brunninn þyrstur dvel eg
þar mun eg nýja krafta f<á.
í ólýsanlegri hrifningu finnur hann nú allt, sem hann
þráir, svaladrykk, skýli, lausn allra vandamála, hreins-
un af öllum saurugleika. Og dásamlegast er þó, að Hall-
grími skuli í raun og sannleika takast að ljúka þessum
„staka andríkissálmi“ með svo liáfleygri lofgjörð, að
hún skín eins og djásn á þessu konungshöfði:
Hjartans innstu æðar mínar
elski, lofi, prísi þig,
en hjartablóð og benjar þínar
blessi, liressi, græði mig;
lijartans þýðar þakkir fínar
þér sé, gæzkan eilíflig.
Eg hefi nú reynt að lýsa þessum þrem öndvegissálm-
um. En þá er eftir að svara sjálfri spurningunni, sem í
upphafi var sett fram: Hver er beztur?
Mér varð það á i niðurlagi lýsingar minnar á 48. sálni-
inuni, að tala um djásn á höfði konungsins, og mætti ef
til vill af því ráða, að ég myndi krýna þann sálm kon-
Ungskórónunni. Og satt er það, að erfitt er að lesa þann
sálm án þessarar tilfinningar, að hér sé maður í návist
konungs.
En ég er eklci viðbúin að bæg'ja hinum tveimur frá þessu
sæti. Ég held næstum því, að ef ég ætti og yrði nú á þess-
ari stundu að krýna einhvern þessara sálma lárviðar-
sveignum, ])á myndi ég Itiðja hina tvo velvirðingar og
krýna 44. sálminn. Og það er af því, að mér finnst hann
allt í senn, jafnastur, hafa flest til að bera, er sálm má
Pi'ýða, og síðast en ekki sizt, mér finnst tign lians látlaus-
ust, eðilegust. Hann er konungbornastur þeirra, ef svo
mætti að orði kveða.