Kirkjuritið - 01.12.1943, Blaðsíða 47

Kirkjuritið.
Ljósgeislinn.
349
henni var leyft að fylgjast með frá upphafi tii enda og
lauk fyrir hennar sálarsjónum í himneskum dýrð-
arljóma eftir hina háleitu hæn, sem hún ásamt hinu
feiga fólki flutti þar i lieitri trú. Öll frásögn frúarinnar
er svo lirífandi, að hún er meir en þess verð að koma
fyrir almenningssjónir. Ég efasl eklci um, að ritstjórar
Kirkjuritsins veiti grein þessari móttöku, enda kann ég
ekki að velja henni betri stað.
Að síðustu skal það tekið fram, að frú Marta hefir frá
harndómi verið orðlögð hæði fyrir gáfur og hreinleika
í liegðun, svo að ekki þarf að efasl um það, að allt sé
rétt herint, sem hún lætur frá sér fara. Hún er fvrir
löngu kunn að því að sjá sannar myndir af því, sem ger-
ist í fjarlægð, og draumavitranir hennar eru líka merki-
legar. Hernámið vissi hún fvrir af margendurteknum
draumum, og í sambandi við það myndi landskjalasafnið
lokast fyrir henni, en þá var hún af mesla kappi að af-
rita eftir kirkjubókum manntal frá 1810 og þá búin að
hreinrita það frá nokkrum sýslum. En þótt henni sé
nú, í þeim efnnm, allar hjargir bannaðar, meðan svona
standa sakir, hefir hún ekki lagt frá sér pennann, því
ættartölur og ýmsan fróðleik ritar hún af miklu kappi,
en hyggur lítt til launa.
Ég geri ráð fyrir því, að ýmsa, sem lesa þessa frá-
sögn frúarinnar, fýsi að vita eitthvað um hana, og með
það fyrir augum geri ég þessa grein fyrir henni liér,
en vissulega væri ástæða til að skrifa langt mál um svo
stórmerkilega konu.
Kristleifur Þorsteinsson.