Kirkjuritið - 01.01.1946, Qupperneq 11

Kirkjuritið.
Uppstigning.
5
og veru spor í áttina til fylgdar við Krist. Og síðan liafa
margir bætzt við. Þessir lærisveinar Krists eru allir eitt
livar sem er á jörðunni, hann vínviðurinn, þeir grein-
arnar. Að sönnu hefir sýnilega kirkjan verið margklof-
tn og eytt kröftum sínum í innbyrðis deilur og fyrir því
reynzt vanmegnug þess að stöðva heimsstyrjöldina
miklu. En undursamleg eining á sér stað. Hugsun frum-
kristninnar, að kirkjan, samfélag kristinna manna um
löndin, sé líkami Jesú Krists, er staðreynd. Andi hans
býi’ í raun og sannleika í þeim. Hann er líkamlega ná-
laegur hér á jörðinni.
í liverju landi lians orð og andi
er alltaf lifandi að semja frið.
Ljómi hans logar enn af brá og lætur hjörtun brenna.
betta samfélag hefir verið að styrkjast á áratugunum fyrir
strið og hafið viðtækt starf að einingu með kirkjudeild-
unum. Og á stríðsárunum hefir hirtzt sterkur vilji á því
að þjóna fremur Guði en mönnum, vilji, sem hvorki
hefir látið sér bregða við fangelsi, pyndingar né bana.
betta samfélag hefir sannarlega ekki sleppt voninni
um uppstigningu mannkynsins úr djúpum spillingar og
nauða, uppstigningu til nýs dags, er stafi geislum út í
myrkrin og sundri þeim og laugi hnöttinn í bjartara
skini en sólin, uppstigningu til nýs himins og nýrrar
jarðar, ungs ríkis og fagurs af skauti binnar eilífu
æsku — konungsríki Jesú Krists.
Enn má kristnin lyfta höfði, eins og lausn hennar sé
1 nánd, og spyrja hann, sem allt sannarlegt líf hennar
er frá komið:
Herra, ætlar þú á þessum tíma að endurreisa ríkið?
IV.
Já, verður uppstigning mannkynsins ekki að hefjast
nú? Þolir það enn eina heimsstyrjöld? Lifir það hana
af?
Ofar öllu og í öllu ríkir almáttugur og eilífur Guð,