Kirkjuritið - 01.01.1946, Síða 25

Kirkjuritið. Kirkjan mín, Drottinn minn!
19
veitt hafa hinn fagra draum guðsríkisins í sálum sínum,
en staðið hafa andspænis hatramlegum öflum ofbeldis
og veraldarhyggju. Og það kemur einnig fram í hug
vorn í dag, þegar veröldin er ennþá stödd í stórum
vanda, þegar „margar syndir standa móti betran góðra
verka og hugarins hreinu lund“.
Þó að svo heiti, að slotað sé að meslu fárviðri ófrið-
nrins, sem næstum þvi um sex ára skeið geisaði um
beim allan, og var stöðugt að færast í geigvænlegra horí',
þá fer'þó fjarri því, að friðurinn sé ennþá grundvall-
aður á nokkru bróðurþeli, heldur er liann i hili trvggð-
l'i' aðeins með valdi. En slíkur friður er enginn guðs-
friður.
Hin síðustu og stærstu tiðindi um hagnýtingu kjarn-
orkunnar til eyðileggingarstarfsins hafa fært ugg að
óllum heimi. Því að það tortímingarafl, sem mannkyn-
*ð liefir þannig náð tökum á, er svo stórkostlegt, að
jafnvel handhöfum þess hrýs hugur við að nota það.
Visindamönnunum er það ljóst, að ef notkun þessarar
nppgötvunar yrði algeng í næstu styrjöld, þá mundi fljótt
bylla undir endalok allrar siðmenningar á jörðinni. Svo
Saeti farið, að mannkynið tortímdi sjálfu sér að fullu.
betta er hið afarháa fjall þekkigarinnar, sem óvinur
salnanna hefir farið með mennina upp á, lil að leiða
þá i freistni. „Sjá allt þetta skal ég gefa þér, ef þú íell-
oi' fram og tilbiður mig“. Ekki hefir það vantað, að
mennirnir liafi tilbeðið valdið og auðinn, jafnvel í þeim
mæli, að þeir hafa verið reiðubúnir til að fremja hvern
þann glæp, sem til hefir þurft að vinna. Yiljinn hefir
verið ærinn að drepa og eyðileggja og steypa í rúst, þar
sem ofbeldið, hatrið og veraldarhvggjan hafa setið i
óndvegi, og haft heiminn og alla hans dýrð í boði. En
þeir, sem fallið hafa fram og tilbeðið Satan, hafa stöð-
ugt beðið um stærri fallbyssur, kröftugri sprengikúlur,
ægilegri og hræðilegri morðvélar en áður voru til, svo
að þetta dásamlega vald yfir heiminum mætti falla