Kirkjuritið - 01.01.1949, Qupperneq 25

VARNARRÆÐA TERTÚLLIANS 23
og lifum. í sifjaspellum, með mörgu fleira, en um þetta
erum vér aldrei spurðir, bara hvort vér séum kristnir.
Segjum nú svo, að dómarinn gæti fengið einhvern
kristinn mann til að játa það, að hann hefði etið svo sem
100 börn. Það væri þó spor í áttina! En þannig er ekki
farið að. Þvert á móti er bannað með lögum að leita uppi
kristna menn.“
Með þessu síðasta á Tertúllianus við tilskipun þá, sem
Trajanus keisari gaf út og áður hefir verið drepið á.
Og snýr hann sér þá næst að því, að sýna fram á, hve
vitlaus hún sé. Annað hvort sé um glæpamenn að ræða,
sem bæði beri að leita uppi og dæma, eða saklausa menn,
er fara megi frjálsir ferða sinna, og beri þá ekki heldur
að dæma þá.
Þegar nú rómverskir dómarar séu að reyna að fara
eftir þessum fyrirmælum laganna, snúist allar venjuleg-
ar réttarvenjur í höfðinu á þeim. Aðra kvelji þeir til að
játa á sig glæpi, sem þeir hafi framið. En þegar kristnir
menn standi fyrir réttinum og játi, að þeir séu kristnir,
og séu það, þá reyni þeir að pína þá til að afneita krist-
inni trú, og játa þannig því, sem ekki sé rétt.
Þó að Tertúllianusi þyki þetta hlálegt, þá skín reyndar
það í gegn, að hinir heiðnu dómarar hafa séð, að hér var
yfirleitt ekki um miklar sakir að ræða, og einungis verið
að reyna að fá átyllu til að sleppa sakbomingum.
En með ákefð hinnar hreinu samvizku, reynir Ter-
túllianus að knýja þá, sem rit hans lesa, að kjarna málsins:
,,Nafn kristindómsins er svo mjög hatað, að það er
notað til að kasta skugga á allt, sem gott er. Menn segja:
Cajus Seius er ágætur maður, að öðru leyti en því, að
hann er kristinn! Eða: Það er hryggilegt um Lucius Titus,
sem annars er skynsamur maður, að hann skuli nú allt
í einu vera orðinn kristinn! En gæti það ekki hugsazt,
að Cajus væri góður og Lucius vitur, af því að þeir eru
kristnir? Eða, að þeir hafi tekið kristna trú, af því að
þeir voru skynsamir? Hafi hins vegar einhverjir snúizt