Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1949, Qupperneq 78

Kirkjuritið - 01.01.1949, Qupperneq 78
Kristsmyndin í jólaheftinu. I jólahefti Kirkjuritsins 1947 var birt hin undurfagra Krists- mynd Bertu Valerius, og í orðum, sem myndinni fylgja, segir ungfrú Ingibjörg Ólafsdttóir réttilega, að myndin sé mikið þekkt, „sérstaklega síðan spíritistar tileinkuðu sér hana.“ Ég þykist vita, að ýmsa lesendur muni fýsa að vita einhver frekari deili á þessu máli, en saga Kristsmyndarinnar er í fám orðum þessi: Ungfrú Berta Valerius átti heima í Stokkhólmi, og í einka- kapellu þar í borginni hefir myndin verið geymd. Ungfrú Vale- rius lærði hvorki að teikna né mála, og aðra mynd gerði hún ekki um dagana. Það var árið 1856, að einhver dularrödd sagði Bertu Valerius, að hún ætti að fá sér tæki til að mála, því að henni væri ætlað að gera mynd af frelsaranum. Henni brá við þessa óvæntu skipun, og þótti henni þetta í byrjun slík fjarstæða, að hún leiddi málið alveg hjá sér. En dularröddin gáfst ekki upp. Hvað eftir annað talaði hún til ungfrú Valeríus, hvatti hana til að hefjast handa og kvaðst vera óánægð með myndimar af hinum blóðuga, deyjandi Kristi. Hún sagðist mundu stjórna hendi hennar til að gera nýja Kristsmynd, mynd af hinum lif- andi friðarhöfðingja. Hann væri enn hinn lifandi leiðtogi mann- anna, og þannig ættu þeir fremur að minnast hans, en sem hins deyjandi, þjáða harmkvælamanns. Og hin dularfulla rödd talaði til hennar eitthvað á þessa leið: Það er ætlunarverk þitt að mála þessa mynd, og þegar því er lokið, skaltu fá að hverfa hljóðlega af jöröunni. Nú var svo komið, að Bertu Valerius þótti sér ekki undan- komu auðið, hún yrði að leggja út í þetta furðulega fyrirtæki. Hún kunni ekkert í málaralist, og herini datt ekki í hug að fara að afla sér fræðslu um hana. En hún gerði það, sem henni var sagt, hún náði sér í tæki til að mála, og þegar hún hóf verkið, fann hún, að hendi hennar var stjórnað og að hún var á valdi einhvers annars afls, se mtil verksins kunni. Stundum liðú langir tímar svo, að hún snerti ekki á myndinni, en svo komu þau augnablik, að hún þóttist kenna hinnar dularfullu nálægðar
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84

x

Kirkjuritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.