Kirkjuritið - 01.12.1952, Síða 13

MINNING
219
Daginn fyrir Þorláksdag lagði Björn af stað í kaupstaðinn.
Ekki var hann öfundsverður af þessum túr, því að margar
v°ru þarfirnar, m. a. var alveg kola- og olíulaust.
Guðrún og bömin sinntu gegningum þennan dag. Veður var
sæmilegt. Klukkan níu um kvöldið kom Björn. Bíllinn hafði
ekki komizt nema rúmlega hálfa leið. Þungavaran var sótt
daginn eftir. Þá var versta veður og bleytuhríð. Aumast þótti
Guðrúnu að geta ekki þvegið.
Á aðfangadagsmorgun var Guðrún komin á fætur klukkan
sex- Ekki hafði hún farið úr fötum um nóttina, aðeins lagt
si§ stund undir morguninn. Hún þurfti að hafa bakað til jól-
anna áður en yngri bömin vöknuðu. Það var ekki lengi gert.
Gún bjó ekki til nema eitt deig, en reyndi að skipta því í mörg
aíbrigði, í stað laufabrauðs bakaði hún nokkrar venjulegar
hveitikökur.
Um leið og kolin komu var hægt að þvo. Um hádegi var
þvotturinn orðinn þurr, svo að hægt var að skipta á rúmunum.
®ítir matinn var sett upp vatnið til þess að baða börnin.
Aðeins eitt skyggði á. Elsku litlu fallegu drengimir hennar
höfðu ekki fengið peysumar sínar og urðu líklega að sætta sig
við þær gömlu, þó bættar væm. Sú von hafði lifað í brjósti
Guðrúnar, að systir hennar myndi hafa einhver ráð með að
k°nia þeim fyrir jólin.
Laust eftir hádegi sást maður koma eftir veginum og stefna
að Bakka. Reyndist þetta vera mágur Guðrúnar.
^ið komu hans var glatt á hjalla í kotinu. Hann kom með
Peysurnar, en auk þess kort og kerti og svolítið gott til þess
láta í pokana á jólatrénu.
Allt gekk að óskum. Rétt fyrir sex var búið að baða bömin
°S klæða. Þama stóð allur hópurinn hreinn og vel búinn.
»Jæja, bömin góð,“ sagði Guðrún. „Farið þið nú inn í bað-
stofu með Björgu systur ykkar. Hún ætlar að láta kertin á
treð. Svo eiga að vera þrjú kerti á hverjum bita. Þið munið
eftir að láta kerti á rúmin hjá afa og ömmu, svo að alls
staðar sé bjart.“
Bömin vom fljót inn í baðstofu. Allt varð að vera búið,
Pegar klukkan slægi sex. Guðrún greiddi hár sitt og fór í
reinan kjól. Bjöm hafði búið sig og var kominn inn í bað-
stofu. Hann var uppgefinn eftir ferðalagið, en jólagleðin ljóm-