Kirkjuritið - 01.12.1952, Qupperneq 37

STEFÁN JÓNSSON, AUÐKÚLU 243
tíma. Þéttbýlið hefir nú sinn tíma. En þar hvorki er né
verður þó prestsetrið staður í sömu merkingu og áður.
Tilviljun ræður mestu um það, að ég rifja þetta upp.
I prestatali sá ég, að einmitt í ár eru liðin 100 ár frá fæð-
ingu séra Stefáns M. Jónssonar á Auðkúlu. Og einmitt um
Þessar mundir er verið að nema Auðkúlu úr tölu hinna
fornu prestakalla. Ég er alinn upp í prestakalli séra Stef-
áns. Hjá honum gekk ég undir fyrsta próf á ævi minni.
Hann kom í húsvitjun og prófaði lestrarkunnáttu mína.
Ég var sex ára, og prestur sagði „ágætt“. Það fannst mér
otikill heiður. Síðar yfirheyrði hann mig í kristnum fræð-
uoi og fermdi mig. Séra Stefán á Auðkúlu er þvi tengd-
Ur æskuminningum mínum. Þótt kynni okkar væru ekki
Uijög náin og aldursmunur yfir 40 ár, verður hann mér
jafnan minnistæður fyrir ljúfmennsku sína og höfðinglegt
yfirbragð. Því er það, að mig langar til þess að leggja
litla minningargrein á leiði hans á þessum tímamótum.
Er það ekki vonum fyrr, að eitthvert hinna gömlu sókn-
arbarna hans taki sig fram um það. En sérhver hlutur
Undir himninum hefir sinn tíma.
Það lætur að líkum, að mig bresti á margan hátt kunn-
Ugleik til þess að lýsa séra Stefáni, störfum hans og æfi-
ferli af eigin reynd. Margt af því, sem hér fer á eftir, er
skráð eftir heimildum frá öðrum. Foreldrar mínir bjuggu
Því nær allan sinn búskap í prestakalli hans. Faðir minn,
sem enn lifir, háaldraður, hefir sagt mér um viðhorf sókn-
urbama til séra Stefáns og hugarþel sitt og annarra í
hans garð. Um ætt og embættisferil hefi ég auk prent-
aðra heimilda einkum leitað til séra Björns Stefánssonar,
er tók við prestskap á Auðkúlu eftir föður sinn og varð
hinn síðasti Auðkúluprestur.
#
Eullu nafni hét hann Stefán Magnús Jónsson og var
f®ddur í Reykjavík h. 18. dag janúarmánaðar 1852. For-
eldrar hans vom þau hjónin Jón Eiríksson landfógeta-