Kirkjuritið - 01.12.1952, Page 55

VEGURINN GÓÐI
261
Allir þrá frið og góða skipun, en baráttan fyrir skipt-
um skoðunum eykur einungis glundroðann. Hvers þörfn-
umst vér mest?
Einhver Norðurálfumaður sagði nýlega: „Vér erum
hungraðir, en þó hungrar oss ekki eftir mat, heldur hug-
sjónum — hugsjónum, sem miða að því að endurskipa
líf einstaklinga og þjóða.
Sannleikurinn er sá, að vandamál vor rista dýpra en
fjárhagsvandamálin og pólitísku vandamálin. Þau eru hug-
sjónavandamál. Sundurleitar hugsjónir keppa um yfirráð-
in yfir mannssálunum. Þúsundirnar skipa sér undir merki
þeirra, af því að þær sjá ekki á betra völ. Þetta er eng-
an veginn ljóst öllum ríkisstjórnum. Þjóð, sem er efna-
lega vel stæð, getur verið sjálfri sér sundurþykk hug-
sjónalega og því í háska stödd. Leiðtogar, sem þekkja ekki
Þá staðreynd, munu duga lítt.
Til er vegur, góður vegur meðal ótal refilstiga, góður
vegur, sem mannkynið verður að leita og fara eftir. Sá
vegur er lagður af Guði. Það er hinn mikli vegur lýð-
ræðishugsjónarinnar. Hann mun gefast vel hverri þjóð.
Hann liggur í áttina að heimsfriði.
Menn hafa á vorum dögum vitandi eða óafvitandi ver-
ið knúðir til þess að beina hugsunum sínum í nýja far-
vegu. Fólk spyr alstaðar: Hvað segir þú um Kommún-
ismann?
Það er fróðlegt að sjá, hve óðfúsir sumir eru eftir svar-
inu. Aðrir taka að eygja þörfina á breytingu. Allir þekkja
einhvem og einhverja þjóð, sem ætti að vera öðruvísi.
En fæstir eru komnir svo langt, að þeir sjái að þeir þurfi
sjálfir að gjörbreytast. Nú eru dagar gjörbreytinga. Og
hianneðlinu er unnt að breyta.
Hermaður, sem kynntist Endurvopnuninni siðferðilegu,
sngði fyrir skömmu: „Ég hélt, að ég væri Brown liðsfor-
lngi, en nú sé ég, að ég er óbreyttur liðsmaður, sem kem
fnam fyrir liðsforingjann, sem breytingu veldur.“
Hann hefir fundið veginn góða, veginn, þar sem breyt-