Kirkjuritið - 01.04.1954, Page 40

182
KIRKJURITIÐ
trúnaðarmaður eins atkvæðamesta biskups á landi hér. Það
eitt ætti að sýna og sanna, að hann hafi verið traustur og
vitur maður og haft nægilega mikið til að bera af veraldar-
innar hyggindum. Og er hinir nýju stramnar skola yfir hann
og gagntaka hann, verður hann einlægur og dyggur þjónn
hins nýja siðar, en eigi herra. Vér sjáum það af bréfsupphöf-
um hans sumum, þar sem segir: Vér Ölafur undir Guðs þolin-
mæði biskup á Hólum. — Og titilblað Guðspjallabókarinnar
segir: Uppbyrjað í Jesú Christi nafni af mér óverðugum þræli
Drottins Ólafi Hjaltasyni. — Og tækifærið, sem honum býðst
til að auðga sjálfan sig og sína, eins og forverar hans og eftir-
menn gjörðu, lætur hann ónotað. Ekki af trassaskap, þvi að
við Laufás skildist hann myndarlega, heldur af hinu, að hann
hafði fengið djúpan og rótgróin ímugust á veraldarhyggind-
um og veraldarauði sinnar gömlu móður, kaþólsku kirkjunnar,
eins og fram kemur í bréfunum um Ás og Reykjahlíð. Hann
er sannfærandi í mannlegleika sínum undir lokin, gamall,
slitinn, heilsulaus, einlægur og snauður.
*
Krists kirkja. Úr bréfi til biskups.
... Já, — fyrst og fremst á kirkjan okkar að vera Krists
kirkja og Guðs hús, einmitt lifandi samfélag við Jesú Krist,
og íslenzka þjóðin Guðs þjóð. Þar næst á hún að endurnýjast,
og þar hefir þú mikið og fagurt verk að vinna, og ég er þér
innilega sammála um að mátturinn til endurnýjunarinnar er
bcenin. Biðjandi kirkja. Og svo verður hún skilyrðislaust að
vera einhuga í þeim skilningi og með því víðsýni, sem þú svo
réttilega og vel setur fram í þínum merka boðskap. Þarna
áttu ekki hvað sízt erfitt verk að vinna, en ég vona, að þér
takist að sameina, það er lífsspursmál fyrir okkar þjóð, að
hún, hið ytra, standi sem einn maður, og hið innra stétt með
stétt og hver einstaklingur stéttar sé vinsamlegur og sáttfús
við annan og um fram allt kærleiksríkur og umburðarljmdur.
Skilji. Sá, sem skilur, hann fyrirgefur.
... Við leikmenn eigum að vernda tungu og trú engu síður
en þið krossmenn. Júl. Havsteen.