Kirkjuritið - 01.01.1959, Blaðsíða 7

Sœkjum fram
(Prédikun Ásmundar Guðmundssonar á nýársdag
í Dómkirkjunni — lítið eitt stytt).
Jesús sagði: Veröldin er brú, far yfir luma, en reis þér
ekki bústað á henni.
Við komu nýs árs erum vér minnt á flugstraum tímans.
En hann skal ekki skelfast, því að ofar bárum hans blika
eins og stjörnur eilíf orð Krists, og við nafn hans er árið
kennt. Ég hefi valið í dag að hugleiðingarefni orð hans,
sem varðveitzt hafa, þótt ekki standi í Nýja testament-
inu. Hafa nokkur fleiri slíkra orða, rituð á sefpappír, kom-
ið ósködd upp úr sandinum á Egiptalandi.
Á dögum Jesú voru engar brýr á Gyðingalandi. En
hann kom til byggða Týrusar, höfuðborgar Fönika, sem
reis tignarleg eins og drottning úti á eyju skammt frá
landi, og þar var brú í milli eða hafnargarður, mannvii’ki
hið mesta. Þar norður frá hefir Jesús staðið með læri-
sveinum sínum og horft á umferðina: farþega skipanna
og mikinn mannfjölda annan á hraðri göngu og stórar
flutningalestir til borgarinnar eða frá henni, þúsundir af
mörgum þjóðum, kynkvíslum og tungum.
Hann virðir fyrir sér þetta líf, er streymir áfram enda-
laust. Svona er veröldin, eins og brú, sem mannkynið
þyrpist inn á og heldur eftir ár frá ári og öld af öld. Hann
lítur til lærisveina sinna hvers og eins og bendir þeim:
„Veröldin er brú. Far yfir hana. En reis þér ekki bústað
á henni.“
Sækið þannig fram.
Enn í dag stendur Kristur við dyr nýja ársins og horfir
á umferð milljónanna yfir brúna, hinn eilífi Guðs sonur,
frelsari mannanna bæði þessa heims og annars. Hann