Kirkjuritið - 01.03.1960, Qupperneq 30

124
KIRKJURITIÐ
tekið. Og flestir munum vér íslendingar telja, að það muni
verða kirkjunni til heilla, efla starf hennar í orði og verki.
Um íslenzkt kirkjulíf.
Jón G. Þórarinsson, organisti Bústaðasóknar, nýtur nú í ann-
að sinn ársstyrks til framhaldsnáms vestan hafs, enda frábær
starfsmaður, sem vænta má mikils af í framtíðinni. Hann send-
ir mér úrklippu úr dagblaði frá 27. júlí 1959. Þar segir frá
dvöl ungu prestanna íslenzku, séra Jóns Bjarman og séra Ing-
þórs Indriðasonar, á námskeiði við ríkisháskólann í Colorado.
Er þar getið um hina lélegu kirkjusókn á Islandi, og síðar segir
með feitu letri:
„Indriðason said his people were no longer devout because
they had become too “sophisticated” about religion. The state
church has failed to keep pace with Iceland’s changing times
and no longer answers the need of the people, he said.“ (Lausl.
þýtt: Séra Ingþór Indriðason kvað þjóð sína ekki lengur guð-
rækna vegna þess, að menn væru orðnir um of „skynsemistrú-
ar“. Þjóðkirkjunni hefði ekki tekizt að fylgjast með hinum
breyttu tímum á íslandi og fullnægði ekki lengur þörfum
fólksins.“)
Vitanlega er engin ábyrgð tekin á því, að blaðið hermi rétt
ummæli séra Ingþórs, en þau eru sett hér fyrst og fremst vegna
þess bréfkafla, sem hér fer á eftir. Ég vona, að vinur minn
fyrirgefi mér að taka hann traustataki:
„Þórarinn (14 ára sonur bréfritarans) og ég syngjum báðir
í St. Pauls kirkjukórnum. Nokkuð fannst mér jólahelgin hér
frábrugðin því, sem við eigum að venjast. Verzlun og ekkert
nema verzlun. Fólkið búið að skreyta jólatrén löngu fyrir jól.
Jólasálmar glymja í eyrum daga og nætur. Þegar jólin loksins
koma, var fólkið alveg búið að „slíta út jólahelginni“. Það
nennti ekki einu sinni í kirkju.
Hugsaðu þér annað eins: miðnæturmessa á jólanótt, fátt í
kirkju. Ein messa á jóladag, örfáar hræður, af 150 manna kór
mættir innan við 40.
Síðar, þegar allt færðist í vanalegt horf, mætti fólkið aftur
við messu.
Mér þykir vænt um að fá tækifæri aftur til þess að kynnast