Kirkjuritið - 01.05.1962, Page 17

KIRKJURITIC
159
þjóðunum. Vera má að vér séum svona gáfaðir, en það gæti
líka að nokkru stafað af kæruleysi. Svo er t. d. um hersjónvarp-
ið. Það varð að flokksmáli á alþingi og virðist talið úr sögunni.
Mér finnst samt rétt að ræða sjálft sjónvarpið rólega og ýkju-
laust bæði nú og síðar. Það getur hvorki verið rétt að ganga
út frá því að erlent liermannasjónvarp hljóti á allan hátt að
verða oss til menningar og mannbóta, né æskilegt að draga
úr því að vér fáum líka innlent sjónvarp. Komu þess ætti að
hraða sem mest. En fyrir því þarf að sjá að til þess verði
vandað eftir föngum. Þess vegna þurfum vér m. a. að vita
hvað liefur reynzt vel og livað illa í þessum málum erlendis.
Eitt lilýtur öllum að vera Ijóst. Ekkert, sem áður er þekkt
rýfur líkt því eins einangrun og friðhelgi heimilanna og sjón-
varpið. Þegar það er komið til sögunnar getur heimilið ekki
lengur verið vígi fjölskyldunnar né einangrunarstaður barn-
anna — lokaður gróðrarreitur. Það er opnað fyrir götunni —
öllum heiminum.
Þetta er staðreynd, sem ekki þýðir að loka fvrir augunum.
Ég nefni aðeins eitt dæmi þess hvað hún þýðir. Fram á
þennan dag hefur sveitabörnum oftast verið varnað að horfa
upp á þegar skepnur eru teknar af lífi. Með sjónvarpinu verða
mannvíg hversdagsleg sjón. Á hinn bóginn sjá þau líka með
hjálp sjónvarpsins ótal margt fagurt í náttúrunni og mannlífinu,
sem þeim dylst annars.
Ég rek þetta ekki nánar að þessu sinni. Ætlunin hér aðeins
að segja frá aðalefni greinar um þessi mál, sem enskur alþing-
ismaður, Victor Yates, ritar í CEN. Hann minnist þess fyrsl
hversu afhrot og ofbeldi hafi farið ískyggilega í vöxt á Bret-
•andi meðal unglinga á aldrinum 16—21 árs. Af þessum sökum
hvaddi Butler innanríkisráðherra til ráðstefnu laust fyrir síð-
ustu áramót. Mesta áhyggjuefni lians var það, hve margt í
sjónvarpinu Iiefði skaðleg áhrif. Megin hugsunin í máli hans,
að „skapgerðin mótaðist mest á heimilinu“ og að „börnin
þörfnuðust engu síður ástúðar og öryggis en fæðis og sólar-
hirtu“. Hvernig er nú unnt að samræma þetta því að bjóða
myndum af ofbeldi, liryllingi og ruddamennsku heim í skaut
fjölskyldunnar?
Það er tómt mál að tala um að börnunum verði varnað að
sjá það, sem foreldrarnir horfa á. Og börnin hljóta eins að