Kirkjuritið - 01.05.1962, Blaðsíða 42

184
KIRKJURITIÐ
liamingjuna. Ivristur, drottinn vor er fullkomnasta fyrirmynd
okkar mannanna til eftirbreytni. Mér finnst að móðir bama
minna geti verið þeim fyrirmynd, því liún hefur þjónað þeim
sem hörnum, heimili okkar og mér, sem sjúklingi með fórn-
andi kærleika, það má aldrei gleymast.
HahVu Jesú mig í minni,
mæú'ii og ilaiirtans hrelling stytt.
Börn mín lijá þér forsjón finni,
frá þeim öllum vanda hritt,
láltu stanila á lifshók þinni,
líka þeirra nafil scm mitt.
Lord Halijax:
ÞJÓNUSTAN
„Þjónustan er sú leiga, sem vér gjöldum fyrir íbiiö vora á jörðunni".
Ef ég nian rétt, voru þetta einkunnarorð' hreskrar lijálparsveitar í Ypres
á fyrri heimsstyrjaldarárumiiii. Og niér hefur alltaf fundizt mikið til uni
þau, frá því að ég heyrði þau fyrst.
Oss hefur hæll alllof mikið til að binda hugaiin við það,, sem vér höf-
um talið að vér ættum rétt á, án þess að leggja eins mikla áherzlu á að
gangast við skylduni vorum. En þarna í þcssmn orðuiu er gætt hins rétla
jafnvægis, og sú krafa gerð til vor allra að vér þjómun liver öðruni.
Eins og heiminum er farið nú á dögum getur enginn látið sér þarfir
hans í léttu rúmi liggja: Oss her öllum „að gæta liróður vors“. Og með
því eiim að sýna þann skilning daglega í verki er nokkur von til þess að
vér eflum sannan skilning manna og þjóða í milli — og gerum veröldina
verða allra þeirra fórna, sem nú hafa tvisvar verið færðar á cinni niannsævi.
„Ungi maður“. mælti Leo Tolstoj eitt sinu við ákaflyndan uuihótaniann.
„Þú svitar þig alltof mikið við það erfiði að umhæta heiminn. Snúðu
þér ögn meira fyrst að sjálfum þér. Eina ráð þitt til að hæta heiniinn er
það, að hæta þig eins og þér er framast unnt. Þér tekst aldrei að skapa
guðsríki á jörð, ef þú getur ekki áður látið það þróast í þínu eigin hjarla“