Kirkjuritið - 01.06.1962, Síða 3

Séra Árelíus Níelssoní
Kirkjan og unga fólkið 1961
„Æskan skapar ævi manns
æskuvorsins draumar
eru verndarenglar hans
og ævikjarastraumar
þESSI vísa, sem ég lærði áður en ég man eftir mér, bendir til
þess, hve æskutímabil mannsævinnar getur verið þýðing-
armikið fyrir lífsgæfu hvers manns. Og í sömu átt bendir spak-
mælið forna: Án er ills gengis nema að heiman liafi.
Það eru sögð og skrifuð mörg ásökunarorð um æsku nútím-
ans. En það er raunar ekkert nýnæmi. Þar eruin við að minnsta
Eosti ekkert frumlegri en löngu gengnar kynslóðir. Eldri kyn-
slóðin virðist alltaf liafa ýmislegt að athuga við æskulýðinn.
Þannig var það hjá Forn-Grikkjum og raunar ekki að ósekju.
Og Lúther segir í útleggingu sinni af fjórða boðorðinu:
„Allir kvarta vfir, að æskulýðurinn sé óhlýðinn og þekki
hvorki ótta né skömm“. Og hann heldur áfram: „Hver er or-
sökin til þess, að heimurinn er svo auðugur af tryggðleysi,
éheiðarleika, synd og glæpum nú á dögum? Ætli orsökin liggi
í því, að einn og sérhver heimtar að vera sinn eigin herra, frí
°ft frjáls — og vill ekki heygja sig fyrir neinum, heldur gjöra
aht, sem hann langar til og girnist“.
Og Hallgrímur Pétursson er alveg á sama máli í sínum aldar-
hætti, er hann segir:
„Ungdómsins œSi, þótt áSur fyrr stœSi
til afreka hárra
losti, sjálfstœSi, leti, svefn ba>Si
þaS lízt þeim nú skárra“
°ít hann bætir við í sama erindi:
16