Kirkjuritið - 01.06.1962, Side 15

KIRKJURITIO
253
Þess vegna þarf kirkjan, að nema brott sínar kreddur, sem
ekki eru framar í samræmi við líf og störf, mylja sundur öll
steingerð form og slíta forna fjötra, fylgja kröfu meistara síns
um að láta nýtt vín á nýja belgi táknlega sagt, sníða sér nú
klæði eftir kröfum tímans, Jjótt hún bins vegar megi engu
glata af gildi sínu og gersemum. Ljósið skal sett í ljósastikuna,
svo að það lýsi öllum, sem í húsinu eru, öllum heiminum,
öllu mannkyni. Kirkjan skal vera borg, sem stendur uppi á
fjalli og fær ekki dulizt. Borg full af birtu og fegurð, lífi og
starfi, með Iivítan sólroðinn belgidóm vígðan anda kærleiks
og speki á hæsta tindi borgarinnar.
Hvað sem skólarnir kunna að gera með stagli sínu og fræða-
tíningi, þarf kirkjan að muna áminninguna, sem sr. Magnvis
Helgason gaf nemendum sínum hér fyrri:
„GerSu ei maSur gamalvísi
graman pálma aS svörtu hrísi
gjörSu ei loks meS lœrdómsgreinum
lífsins brauS aS dauSum steinum“.
Hver söfnuður í fjölmenni að minnsta kosti ætti að eiga
sinn skóla t. d. kvöldskóla í kirkjunni eða safnaðarheimilinu,
]>ar sem kirkjan veitti uppeldi í siðgæði og andlegum Jjroska.
Þetta ætti að vera með lýðskólasniði þar seni sögur og söng-
ur, þjóðlegt og kristilegt efni skipaði öndvegið, þar sem lært
væri fyrir lífið en ekki fyrst og fremst prófið. Kannske væru
engin próf í venjulegri merkingu, en fvrst og fremst miðað
við iðni, ástundun, trúmennsku og skilning á því, sem gott og
fagurt er.
Kirkjurnar ættu líka að eiga og nota sína samkomu- og sýn-
ingarsali, þar sem góð og sönn gleði væri veitt undir leiðsögn
félagslega mennlaðra stjórnenda, eins ættu J)ær að eiga sína
leikvelli og íþróttasvæði.
Kirkjan og ríkisvaldið ættu að leggja saman til að skapa og
tnóta skemmtistaði, klúbba og danssali, sent að öllum þægind-
um og glæsileika gætu keppt við vínsölustaðina. Og Jtar ætti
unga fólkið að hafa tækifæri til að gleðjast saman og skemmta
ser án áfengis og tóbaks.
Eins og nú er hafa verið gerðar tilraunir með })etta bæði