Kirkjuritið - 01.06.1962, Qupperneq 20

KlRKJURITIÐ
258
Chrysolomos höfuðbiskup í Filippi hélt setningarræðuna, eii
tólf biskupar liinna ýmsu liöfuðkirkjudeilda framkvæmdu
helgisiðina og undirstrikuðu á þann veg að rétttrúnaðarkirkj-
an væri hafin yfir allan stjórnmálalegan ágreining og margvís-
legan fræðilegan mismun. Einnig ýmis konar margbreytni í
helgihaldi. Ákveðið var að aldursforseti höfuðbiskupanna,
Chrysostomus, sá, sem fyrr er nefndur, sæti í forsæti en hefði
sér við hlið hina fornu, „höfuðborgarbiskupa“ — patríarkana í
Alexandríu, Antíokkíu og Jérúsalem og þar að auki iiina yngri
patríarka í Rússlandi, Serbíu og Rúmeníu.
Francis Honse áheyrnarfulltrúi Alkirkjuráðsins telur eftir-
farandi atriði skýra meginþýðingu þessa kirkjuþings:
í fyrsta lagi er þetta í fyrsta sinni eftir margar aldir að rétt-
trúnaðarmenn liafa lialdið sameiginlega ráðstefnu.
I öðru lagi liafi Athenagorasi patríarki í Konstantínópel ekki
eingöngu tekist að koma á þessu þingi, heldur taka aftur upp
þráð, sem slitinn hefur verið og tengja hinar ýmsu kirkjudeildir
rétttrúnaðarins saman að nýju undir leiðsögn og forystu sinni.
Ekki svo að skilja, að hann skuli vera páfi, lieldur eingöngu
oddviti patríarkanna og fidltrúi Jieirra, Jjegar þess gerist Jjörf.
I þriðja lagi kom áþreifanlega í 1 jós að öll rétttrúnaðar-
kirkjan stendur og starfar á sameiginlegum grundvelli trúar
og helgisiða. Menn sungu messuna sameiginlega á mörgum
málum og allir kysstust að fornum sið friðarkossinum áður en
farið var með níkensku trúarjátninguna.
„Elskum hver annan svo að vér fáum játað trú vora einliuga4 .
Áhrif kynningarinnar eru ómetanleg.' Ymis konar vanþekk-
ing var kveðin niður og margs konar misskilningi eytt..
Mönnum tókst meira að segja að ná þarna fuRu samkomu
lagi um yfirlýsingar í hinum mestu og viðkvæmustu deilumál-
um t. d. varðandi nýlendustefnur og friðaryfirlýsingar. Eink-
um Jiótti það atliyglisvert að nást skvldi samkomulag við rússn-
esku fulltrúana urn Jjessi atriði á Jjann veg að yfirlýsingarnar
verða ekki túlkaðar neinni stjórnmálastefnu til framdráttar.
Hins vegar fengu Rússarnir J)ví framgengt að fallið var frá
að lýsa yfir stríði á hendur guðleysinu en einróma samþykkt
að öRum væri skylt „að hera rétttrúnaðinum vitni í veröldinni
samkvæmt hinni rétttrúnaðarlegu erfikenningu“.
Meðal margs annars var samþykkt að stuðla að „aukinni