Kirkjuritið - 01.06.1962, Síða 23

KIRKJURITIÐ
261
Tákn tilvistar kirkjunnar í lieiminum er eining þess kær-
leikssamfélags, sem er uppfylling hins „nýja boðorðs“ (Jóh.
13, 14) Drotlins vors. „Hans guðdómlegi máttur hefir veitt
oss allt, sem heyrir til lífs og guðrækni með þekkiugunni á
honum, sem kallaði oss með sinni eigin dýrð og dáð“. (2.
Pét. 1, 3).
„Kirkja vor er ekki steinbygging, lieldur trú og líf“. Sál
hvers einstaklings er endursköpuð af Heilögum Anda innan
kirkjunnar og með tilstyrk kirkjunnar. Og kirkjan boðar lieim-
inum fagnaðarerindið um frið Krists og fullkomnun sáttar-
gjörðarinnar eins og trúboðinn mikli, lieilagur Páll, orðar
það (2. Kor. 5, 18).
Aldrei höfum vér fremur en nú á dögum verið kallaðir til
að framfylgja lögmáli Ivrists og hera liver annars byrðar og
haga oss eins og oss ber „í Guðs liúsi, sem er söfnuður lifanda
Guðs“. (1. Tím. 3, 15). Sú er sannfæring vor, að vér munum
í nútíð og framtíð lialda þeirri sömu stefnu og kirkja vor
hélt á hinum sögufrægu skeiðum sínum, þeirri stefnu, er
miðar að uppbyggingu og varðveizlu hins sanna Kristslíkama
OSS til endurlausnar, Guði til eignar og dýrð lians lil vegsemd-
ar. (Ef. 1, 14).
Oss er Ijós sú mikla ábyrgð, sem vér berum gagnvart Guði
á sálum meðbræðranna, allra manna, þeirra, er lifa á jörð-
unni og skapaðir eru af sömu rót. Yér liöldum áfram starfi
voru í skjóli liinnar Einu, Heilögu, Almennu, Postullegu
kirkju. í hlýðni við kærleiksboð Droltins vors og í nafni
hans, áminnum vér yður alla, hræður vora, bæði fjær og nær,
að „halda friði yðar á milli. (Mark. 9, 50). Varðveita frið
Krists og frið Guðs vors, sem er æðri öllum skilningi.
Bænir og lieit kirkna vorra liafa verið oss til styrktar og
ellingar, livort lieldur prestanna eða safnaðarmeðlimanna alls
staðar. Erum vér og upphaldendur og túlkar guðrækilegs anda
þeirra. Vér fögnum og í hróðurást bræðrum vorum innan hinna
fornu austurlenzku kirkna, sem vér um svo langan aldur höf-
11111 verið samlengdir bæði í hugsun og tilfinningu. Einnig
fögnum vér hinum vestrænu bræðrum, sem vér liöfum aldrei
slitið samstarfi við, til fullnaðar því boði Drottins vors, að
»;dlir skuli vera eitt“, en þess biður kirkja vor óaflátanlega.
í öllum þessum efnum beinum vér sjónum vorum til Jesú,