Kirkjuritið - 01.06.1962, Side 32

KIRKJURITIÐ
270
Á þessum tímum, þegar deyfðin í kirkjunni er orðin að orðs-
kviði og því heyrist oft fleygt að kristindómurinn sé rótkalinn,
lieyri jafnvel þegar fortíðinni til, vantar sannarlega vakninga-
menn — eldhuga.
Það er þess vegna, sem ég skora á þennan mann, sem ég veit
ekki hver var, (en mér skildist að væri kirkjunnar maður í
sönnum skilningi), að hlaupa undir baggann og bera eld í
Kirkjuritið. Ritið skortir ekkert eins mikið, og liann getur
ekkert hetur gert, þeirri stofnun til blessunar og því málefni
til eflingar, sem ég hygg að honum muni standa hjarta næst.
Þegar hardaginn hallast á þann, sem síður skyldi, verður
lijáseta þess ill, sem á bæði vopnin og verjurnar fyrir utan
máttinn til að skakka leikinn og snúa undanhaldinu upp í sig-
ursókn.
Þetta er brýning til allra, sem geta gerl Kirkjuritið betur úr
garði og unna Guðs kristni í landinu. Og þeir eru sem betur
fer ótal margir.
Sendið greinar — sem brenna.
Árblik
Fátt hefur ljreytzt tiltölulega minna en skólanámið hér-
lendis í öllu umróti síðustu áratuga. Umgerðin hefur óneitan-
lega tekið algjörum stakkaskiptum, hvert skólahvisið rís öðru
veglegra og hetur kostum búið. Skólatíminn hefur lengst og
námsefnið aukist mikið. En kennsluaðferðirnar eru þær sömu
og um liðnar ahlir. Mest megnis þululærdómur og yfirlieyrsl-
ur, í æðri sem lægri skólum. Og eins og drepið liefur verið á
áður, er kynlegt að hugsa til þess að jafnhliða því, sem vinnu-
dagar fullorðins fólks hafa stytzt og þeim farið fækkandi,
liefur vinnutími unglinga og annarra, sem á skólabekkjuin
sitja lengst. Ekki mun of í lagt að margir nemar verði að erfiða
við nám — sitja á skólabekk og lesa undir tíma — a. m. k. tíu
stundir að jafnaði sex daga vikunnar allan veturinn. Og eiga
lieldur ekki frjálsa alla helgidagana.
En það er að byrja að daga á þessu sviði. Sá skilningur
færist í aukana að nauðsyn beri til að létta nokkuð okið á
nemendunum. Kenna jafnvel ekki nema hæfilegan tíma fimm
daga vikunnar. Svíar eru t. d. farnir að kanna þá leið. Einnig
verða æ fleiri kennarar og forráðamenn fræðslumálanna, sem