Kirkjuritið - 01.06.1962, Blaðsíða 47
KIRKJURITIO
285
kvað vera af því, að hann faðir minn væri dáinn, sem ég liefi
þótzt draga af því er mig dreymdi, en það var á þessa leið:
Mér þótti hann koma til mín um nóttina með talsvert af
smíðatólum, fá mér þau og segja að hann ætlaði að senda mig
nieð þau út að Háagerði, því að hann sæi ekki um mig lengur.
Háagerði er skammt fyrir utan Höfðalióla.
Aths. Jóhannes Jónsson, smiður og verzlunarmaður, varð úti skammt frá
öæ sínum 9. marz 1850.
Draumur gamla mannsins
Það var haustið 1912 er ég var á heimleið úr heimsókn til
Islands, að mig dreymdi eftirfylgjandi draum:
Ég kom með Allanlínuskipinu Mongolian. Nóttina milli
þess 13. og 14. nóvember vorum við stödd fyrir norðan Ný-
íundnaland í stórfelldum norðangarði og stórsjó. Aldan skall
keint á stjórnborðshlið skipsins svo það velltist ákaflega á
Idiðar í öldurótinu. Um nóttina dreymir mig, að ég þykist
vera staddur á þilfarinu ásarnt fleirum. Veit ég þá ekki fyrr
td en ég lieyri undarlegan hvin, rétt við eyrað á mér og um
leið sýnist mér þjóta fram hjá mér með skothraða, blóðrauður
eldhnöttur. Hann fór svo nærri, að mér fannst liann strjúkast
við vanga minn, rétt út undan vinstra auganu, en meiddi mig
þó ekki neitt til muna. Mér varð liálf hverft við og segi við
mann, sem hjá mér stendur:
«Hvað skyldi þetta vera?“
„Þetta var vígahnöttur“, svaraði hann, „og varstu lieppinn
að hann fór ekki nær“.
Daginn eftir var sama sjórótið og því sama velta á skipinu.
^okkru eftir morgunverð fór ég upp í reykingasalinn, sem
var uppi á þilfarinu. Ég lauk upp hurðinni og ætlaði að fá
nter sæti á stól, sem var gegnt dyrunum og þurfti því að ganga
yfir þvert gólfið, þ ar sem ég gat ekkert viðhald haft. Tekur
skipið þá ákaflega snögga hliðarveltu, mér skriðna fætur svo
eft slengist áfram flatur á gólfið, niður með stólnum, sem ég
ætlaði að setjast í. Ég straukst með vangann niður með járn-
hrík, er á stólnum var og skeindist lítið eitt á sama stað og mér
þótti eldhnötturinn strjúkast við mig í draumnum. Sögðu þeir,
sem við voru staddir, að hefði munað tæpum þumlungi, sem