Kirkjuritið - 01.09.1976, Síða 21

er> að hin sanna og raunverulega
^kning sé frá GuSi og sú sanna
heilsa. Þeir í Burrswood og aðrir, sem
starfa með Kirkjunefndinni um guð-
le9a lækning (The Church’s Council
°n Divine Healing), sem eg nefndi
a®ur, leggja áherzlu á guðlega lækn-
ln9u. Það er Guð, sem er læknirirm.
°9 vara við, að fólk leiti lækninga hjá
elnhverjum óþekktum öflum þessa
^eirns og annars í andstöðu við þær
'e'ðir, sem Drottinn hefur sjálfur boðað
°kkur til hjálpræðis.
Ég minnist einnig, að Marina
jalaði um, að fólk, sem hefði leitað
uglækna og andalækna kæmi oft til
Peirra í Burrswood síðar, og þá oft
l,la á sig komið líkamlega og andlega
eftir að hafa talið sig fá bata hjá hug-
®knum, en versnað svo aftur. Sumt
a' þessu fólki hefði hlotið bata á nýjan
eik fyrir fyrirbænir og gefið sig Guði
a vald.
~~ Fólk, sem er í neyð leitar allra
m°9ulegra ráða, sem það getur hugs-
sér og er mjög opið fyrir blekking-
nrn og sefjun. Mikill hluti starfsins í
Urrswood var einmitt sálgæzla meðal
^6ssa fólks, en líka meðal fólks, sem
°i verið á sjúkrahúsum og gengizt
I nd'r r^iklar aðgerðir, kom svo and-
l^afg- n'®urf3rot'®’ vegna Þess að litið
sem
' Verið á það sem „tilfelli” en ekki
l., Persónur. Öllu þessu fólki er
e|aIPað með sálgæzlu og markmiðið
aö leiða það til Guðs. Þetta starf í
^urrswood er allt annars eðlis en það,
I tengt er huglækningum og anda-
uingum. Fólk ruglar þessu —
jafrnt’ Sarnan' ^ Bretlandi er sjálfsagt
° af dulrænu fólki að tiltölu
er á landi, en starfið í Burrswood
er á allt öðru sviði og engin tengsl né
samgangur á milli.
Fyrirbænaguðsþjónustur í
Hallgrímskirkju í Reykjavík
— Nú hafið þið, prestarnir við Hall-
grímskirkju í Reykjavík, sfra Ragnar
Fjalar og þú, haft fyrirbænaguðsþjón-
ustur með altarisgöngu í kirkjunni á
síðastliðnum vetri?
— Já. Það er nú ekkert til að státa
af. Við gerðum tilraun. Allir prestar
þekkja það, að þeir eru fjölmargir,
sem biðja um fyrirbænir og ekki sízt
þeir, sem eru á sjúkrahúsum og að-
standendur þeirra. Við vildum reyna að
búa þessum fyrirbænum svolítinn far-
veg í guðsþjónustu, svo að fólk gæti
komið sjálft og átt bænastund í kirkj-
unni og vissi, að á þessum ákveðna
tíma er þeðið fyrir því og þeim, sem
það óskaði að beðið væri fyrir. Þetta
var tilraun og við ætlum að halda
áfram í vetur. Það var lítill og góður
hópur, sem hélt utan um þetta. Þó
nokkuð margir komu við og við, en
mjög margir þáðu um fyrirþænir og
margir hafa þakkað okkur fyrir þetta.
Það mætti auðvitað spyrja sem svo,
hví þessar fyrirbænir væru ekki ein-
göngu tengdar sunnudagsguðsþjón-
ustunni. Ég hygg, að það sé nauð-
synlegt að miða ekki allt við þessa
einu guðsþjónustu á sunnudögum.
Kirkjan verður að færa út starfsemi
sfna og auka fjölbreytni eftir þörfum
manna. Ég hygg, að það sé mikil þörf
fyrir þessar bænaguðsþjónustur. Þær
hafa orðið mörgum til huggunar —
líka það eitt að vita af þeim.
A. J. skráði.
179