Kirkjuritið - 01.09.1976, Síða 30

frá því kom hún reglulega út allt til
ársins 1964, — í 79 ár. —
Um Sameininguna kemst prófessor
Tryggvi J. Olsen svo að orði í 4. bindi
af Sögu íslendinga I Vesturheimi.
„Hún er langelzta tímarit íslendinga
í Vesturheimi, og eftir því sem ég bezt
veit, elzta tímarit, sem nú (þ. e. 1950)
er gefið út í Canada, á hvaða tungu-
máli sem er. Það má víst óhætt segja,
að Sameiningin sé það langmerkasta
trúmálatímarit, sem Vestur-íslendingar
hafa gefið út. Það er hún bæði vegna
aldurs og innihalds."
Ég hygg, að það sé vart ofmælt,
þótt staðhæft sé. að Sameiningin hafi,
— a. m. k. á fyrri árum hennar, —
og raunar alltaf, — verið lesendum
sínum jafnt austan hafs og vestan, —
til mikillar blessunar, — bæði í trúar-
legu — og menningarlegu tilliti. Fyrir
hinar dreifðu byggðir Vestur-íslend-
inga var hún í sannleika ,,sameining“,
— á vettvangi tungu — og trúar. —
Og ársþing kirkjufélagsins urðu brátt
— nokkurs konar Alþingi Vestur-ís-
lendinga, — í reynd. Þar komu saman
forystumenn frá öllum hinum dreifSu
byggðum þeirra. Þar skiptust menn á
skoðunum um hin mikilvægustu mál,
tjáðu hver öðrum hug sinn, — og
bundust þar oft og tíðum órofa bönd-
um vináttu og bróðurkærleika, — sem
þeir svo ávöxtuðu — Drottni til dýrðar,
heima í söfnuðunum, — til mikillar
blessunar þeim hinum mörgu, sem
ávaxtanna fengu að njóta.
— Nú er mál að linni. Hina hundrað
ára sögu landa okkar í Vesturheimi
má auðvitað skoða frá fjölmörgum
sjónarmiðum — og túlka á jafnmarga
mismunandi vegu. — En fyrir mér
verður hún fyrst og fremst ótvíraeð
staðfesting hins forna sannleika, að:
,,maðurinn lifir ekki af brauði einu
saman."
188