Jörð - 01.07.1944, Qupperneq 54

hvað vilji lians or góður og skilningsrikur og fullur af
frelsi — þér til lianda, — — ef þú að eins liefðir tamið þér
samfélag við þinn eigin föður.
Þú segist e.t.v. engan tíma liafa til að gefa þig að liug-
leiðingum af þessu tagi og sízt nú, er tíminn er öllum svo
mikilla peninga virði. En ertu þá búinn að glevma dæmi-
sögunni um veizluboðið? Einn þurti að gæta akurs sins,
annar nauta; já — einn var nýkvæntur. Vér þurfum svo
sem alls þessa með og enginn veit jiað betur en „Faðir
vor, sem sér í leyndum,“-----en — „eitt er nauðsynlegt“;
— „livað mundi það stoða manninn, þó að hann eignað-
isl allan heiminn, en glataði sjálfum sér?“! Styrjöldin
mikla er cilt af svörunum við því, hvað verður um þess
háttar „eignaaukningu.“ Verðbólgan íslenzka og óstjórn-
in í þjóðfélagi voru er annað svar við liinu sama.
■ Það var enginn misskilningur Jesú, að það, sem hann
Uefndi „hið eina nauðsynlega“, sé raunverulega nauðsyn-
Jegt, — hámark allrar nauðsynjar, — fjörefnið, sem að
vísu fvllir ekki magann, en ver mann og þjóðfélag spill-
ingu, sé jjess neytt að staðaldri, — og ekki að eins ver,
heldur kallar og fram jjann vöxt, sem innsta eðli vort
ög takmark Iífsins krefst?
Iværu áheyrendur! Það cr hverju orði sannara, að vér
erum önnum kafin, en samt er jjað ekki annað en sjálfs-
blekking, er vér teljum oss trú um, að vér liöfum ekki
tíma til að laka ósköp litla stund daglega og ofurlítinn
aukatíma á helgum dögum, til að rétta oss upp úr mold-
arkúlnum og revna að — hlusla — á rödd Föður vors,
sem er í leyndumi, —- og' lofa hann; —• renna lil hans
huganum allt af öðru hvoru í starfi, hvild og leik
með barnslegu irausti og J>ar af leiðandi hlýðni, j)ó að
i miklum breyzkleika sé.
Ef vér á annað borð trúum fagnaðarerindinu — eða
vildum a.m.k. fegin gerá j>að, — jiá er eðli þeirrar at-
stöðu jjað mikilvægt og heilagt, að ekki verður hjá þvl
komizt, að leggja fram innilegustu einlægni sína — eða
skemma sig ella — jafnvel til óbóta, ef til lengdar lætur.
196 JÖBÐ