Jörð - 01.07.1944, Blaðsíða 11

fólk Sturlungaaldarinnar -— fólkið, sem fyrrum lenli í
því, að glata sjálfstæði þjóðarinnar? Úl af hverju eigum
vér að fara að gera játningu?
Vér skulum taka þessar spuruingar til ihugunar — mjög
alvarlegrar ihugunar.
LÍTUM ])á vfir þróun félagslífs þessarar þjóðar síðustu
áratugina — lítum yfir þróun stjórnmálalífs hennar.
Ber sú þróun svip samtíðár Jóns Sigurðssonar, eða ber
hún svip Sturlungaaldarinnar? Hefur verið barizt undir
merki sjálfsfórnarinnar, eða undir merki sjálfsþjónustunn-
ar? Hafa leiðtogar þjóðarinnar síðasta árabilið sýnt það
i baráttu sinni, að þeir hafi tileinkað sér þekkinguna á hinu
heilaga vaxtarlögmáli mannlífsins—þróunarlögmáli þjóða?
Þér hafið lesið málgögn leiðtoganna — stjórnmáíablöð
þjóðarinnar. Um hvað verður þeim að jafnaði tíðrædd-
ast? Um samstarf og hræðralag landsins harna? Um sam-
stilll bróðurleg átök stéttanna til að ná hinu sameiginlega
marki — farsæld og þroska þjóðarinnar? Nei. Stétt er egnd
gegn stétt, svo sem þeim beri að standa sém andstæðir
fjendur — óvild og tortryggni alin. — Og bardagaaðferð-
irnar? Eru þær ekki belzt til mikið í ætt við vopnaburð
Sturlungaaldarinnar? Eru ekki stjórnmálablöð vor að
staðáidri full af gagnkvæmum ásökunum um ósannindi,
fláttskap, tryggðarof og svikasættir? Hafa ekki sumir leið-
toganna látið skína i það, að það sé barnaskapur að gera
ráð fyrir því, að pólitísk drengskaparloforð verði endilega
haldin? Og eru ekki aðrir að reyna að koma þvi inn bjá
þjóðinni, að Inin þurfi ekkert á Guði að halda? — að liún
geti dafnað og orðið farsæl án þess að lúta siðgæðislög-
málum hans? Er ekki beint og óbeint verið að innræta
æskulýð landsins að vinnan sé bölvun — því styttri vinnu-
tími, þeim mun meiri farsæld! — Er ekki sífellt verið að
brýna það fvrir æskunni, að hún þurfi að læra að gera
kröfur? — ekki til sjálfrar sin, heldur kröfur til annarra!
kröfur til þjóðfélagsins! — kröfur um meiri makindi
og lifsþægindi. Er nokkur furða, þó að reynslulaus æskan
Jörð 153