Syrpa - 01.12.1911, Page 49

KVEÐIÐ VIÐ BARN.
Við bæinn vertu heima. hér
og hættu þér ekki’-að sænum,
og undu’ ei þar, sem að enginn sér,
átt aldrei, þegar að skyggja fer,
að leika þér langt frá bænum!
Og ekki’ er betra upp við fjöll,
—þau orð mín skaltu’ ekki tvíla—:
í hamraberginu búa tröll,
og björgin — þau geta klofnað öll;
í urðunum er hún Grýla!
Og hættu þér aldrei, ungur sveinn!
til álfanna frammi’ í hólum;
við byrgið þarna er bærinn einn,
þó bærinn sýnist þér tómur steinn,
en þar er stofa — með stólum.
En gleð þig hér við gull þín öll
— við gimburskeljarnar: — kindur,
svo enginn taki þig upp við ijöll,
og aldrei saki þig bylgjuföll
né bani þér boli hyrndur.
— Nú skyggir ótt, og dagur dvín,
og dauft er þá langt frá bænum.
En hér er ljós, sem í hjarta skín,
því heima situr hún móðir þín,
hún vakir hjá smádreng vænum.
— í fjallahvömmum, fram við sjá,
er fagurt, og margt að skoða
á æskustundum, við æginn blá,
og ofar benda þar fjöllin há
í rökkri’ eða morgunroða.
.L. Th.