Syrpa - 01.01.1914, Síða 3

FRUMSAMDAR, ÞÝDDAR OG ENDURPRENT-
AÐAR SÖGUR OG ÆFINTÝR
OG ANNAÐ TIL SKEMTUNAR OG FRÓÐLEIKS.
II. Arg.
1914.
2. Hefti
M Ó Ð I R I N .
Sonur hjónanna lá fyrir dauSan-
um.
ÞaS var aS kveldi hins fjórSa dags
eftir aS hann Iagðist; þaS var heitt
í herberginu og ástvinir hans, sem
vöktu yfir honum, voru þreyttir.
Drengurinn bylti höfSinu á báSar
hliSar og veinaSi ; liann hafSi vcin-
aS þannig í þrjá daga en eltki tal-
aS orS.
Loks gat faSir lians ekki þolaS
lengur aS horfa á þjáningar hans ;
hann gekk út í garSinn til þess aS
anda aS sér hreina loftinu.
Og dauSinn kom til hans, því aS
hann beiS úti í garSinum.
,,Hver ert þú?“ spur&i faðir
drengsins, þó aS hann vissi viS
hvern hann talaSi.
,,Þú veizt þaS“, sagði daubinn.
,,Ertu reiSubúinn ?“
„ReiBubúinn ?“ spurði faðirinn,
og svita sló út á enni hans.
,,Eg verS aS taka einhvern úr
þessu húsi“, sagSi dauðinn.
, ,Taktu mig þá“, svaraði faöir-
inn, en þyrmdu honum svni mínum.
Eg hefi séS hann vaxa upp eins og
beinan reyr, og eg heli gætt hans
eins og sjáaldurs auga míns ; hann
er einkasonurinn minn, eg hefi kom-
iS honum á rétta leiS, og hann mun
fylgja henni. Taktu mig, dauöi !“
DauSinn rétti út hönd sína og
sagSi: ,,Komdu!“
Þá fann faðirinn blóðið svella í
æSunum, og varð þess alt í einu
var, hve hann var styrkur og þrótt-
mikill, því aS hann var í broddi
lífsins.
Hann horfSi í kringum sig og sá
hið yndisfagra útsýni, sem hann
unni; Irén hjá kirkjunni, sem þá