Nýjar kvöldvökur - 01.07.1935, Qupperneq 36

130
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
menn. Slíkar skoðanir dæma sig sjálfar,
en Jjó virðast mér þær eitt hið algengasta
fyrirbrigði í stjórnmálum, bókmenntum
og ræðustólum þann dag í dag, hvað þá
heldur annars staðai'. Þetta er tízka, en
hún kemur þeirri þjóð og þeirri öld, er
setur hana í öndvegi, í koll á sínum tíma.
Að hundrað árum liðnum.
Forseti efnafræðingasambandsins í U.
S. A. (Bandaríkjunum), Mr. Thomas
Midgley, hefur nýlega skýrt frá, hvemig
umhorfs muni verða í heiminum að
hundrað árum liðnum. Munu margir
telja spádóma hans höfuðóra eina. Enda
er enginn skyldur að trúa þeim, frekar
en hann sjálfur vill. En alltaf er gaman
að sjá og heyra, hvað mönnum getur
dottið i hug:
Það fyrsta, sem maður gerir á morgn-
ana árið 2085, um leið og maður opnar
augun, er að fá sér »ofurlítið tár«, sem
á einni sekúndu gerir mann glaðvakandi.
Svo fleygir maður af sér yfirsænginni,
sem er aðeins fáein grömm að þyngd, og
hendir henni í pappírskörfuna. Og svo
er hún þvegin.
Þá notar enginn tannbursta. Allir nota
þá einskonar »munnvatn«, sem heldur
tönnunum alveg hreinum og styrkir lík-
aman samtímis.
Þá notar enginn rakhníf eða rakhefil
framar. Karlmenn smyrja á sig einskon-
ar vökva — og að fimm sekúndum liðn-
um er skeggið horfið.
Árið 2035 verða hænuegg eins stór og
fótknöttur. Hænsni eru þá fóðruð á hor-
món og verða þau þá eins stór og svín,
og svínin á stærð við kýr, og kýrnar eins
stórar og fílar!
Þá verður tveggja stunda vinnudagur,
og í frítímum sínum ferðast menn þá á
milli reikistjamanna. I þann mund munu
efnafræðingarnir hafa skapað vatn á
Marz og andrúmsloft á Venus.
Þá verður gaman að lifa!
Merkileg berklalœkning.
Fyrir skömmu var merkileg tilraun
gerð á tilraunastofu í Hollywood. Ofur-
lítill api var frystur til dauðs og síðan
endurvakinn til lífsins. Var það efna-
fræðingurinn dr. Ralph F. WHlard, sem
tilraunina gerði, að viðstöddum fjölda
blaðamanna.
Apinn var lokaður inni í frystiskáp í
tvo daga, og hafði áður verið sprautað
í hann natríum-sítrati, svo að blóðið
skyldi ekki storkna í æðunum eða grein-
ast sundur.
Síðan tók Willard apann út úr skápn-
um, og var hann þá beinfrosinn og harð-
ur eins og steinn. Var fjórum sinnum
dælt inn í apann hormóni úr ýmsum hlut-
um hypofyse-blöðkunnar. Við fyrstu
sprautuna opnaði apinn munninn, við
aðra fór hann að hreyfa sig; við þriðju
sprautuna fór apinn að hósta og reyndi
að setjast upp. Og við fjórðu sprautuna
lifnaði apinn til fulls og glápti undrandi
á allt fólkið í kringum sig.
Apinn hafði verið berklaveikur. Til-
gangurinn með tilraun þessari var sá,
að komast að raun um, hvort berkillinn
þyldi þessa meðferð eða ekki. Þegar blóð
apans var rannsakað eftir á, fannst þar
ekki minnsti snefill eftir af berklavotti.
Dr. Willard ætlar sér að endurtaka til-
raun þessa. Að nokkrum árum liðnum
býst hann svo við að gera samskonar til-
raunir á mönnum. Hafa þegar allmargir
boðið sig fram af frjálsum vilja, til að
ganga undir próf þetta.
(H. V. þýddi).