Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 10

88
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
»Hver ætli þetta sje?« hugsaði jeg um leið
°R Íeg gægðist niður stigann.
En nú heyrði jeg háværa rödd niðri sem
sagði: »Má jeg leyfa mjer að láta þess getið
á allra hæverskasta hátt, sem hugsast getur, að
þú ert hábölvaður þurkuberand', þjórfjáisníkj-
andi, hundflæðrandi diskasleikir og tíkarsonnr —
og hafðn þetta fyrir ósvífnina.t
Jeg heyrði hvininn í stafnum hans, er hann
Ijet hann ríða um bakhluta þjónsins. Jeg
kannaðist fljótt bæði við röddina og orð-
gnóltina. Rama var sem sje kominn Chucks
bátstjóri, sem nú kallaðist »greifi« og sem
jeg hafði skilið »dauðann« eftir í fjandmanna-
höndum mörgum árum áður — þarna slóð
hann nú sp llifandi og Inmdi á þjónum gisti-
hússins með sinni gömlu aðferð.
Jeg var íljótur að sefa hina rjettlátu reiði
vinar míns; hann hafði reiðsl svona mjög þeirri
ósvífni og kuiteisisskorli af þjónunum, að þeir
höfðu sagt honum að bíða inni í kaffistofunni
meðan verið væri að ná í mig. Honum var
nú eífir ósk hans fylgt inn í búningsheibergi
og kvaðst hann svo mundi koma inn til mín,
er hann hefði lagað sig til. — »En áður en
þjer kynnið mig v'num yðar,« sagði hann, »er
best að þjer vitið hver jeg er, jeg er Chucksen
greifi.«
Jeg sfarði undrandi á »grefann«, en hann
sagði mjer þá í fylsta trúnaði frá öllu saman.
Hann hafði, þótt ótrúlegt væri, náð sjer og
gróið síra sinna, og var svo sendur til Dau-
rr.erkur með skipi einu, sem strandaði á Skán-
arströndinni. En af því að hann var í kapt-
einstreyjunni, þá var álitið, að hann væri kapt-
einn og Svíarnir hjeldu að nafn hans væri
Chucksen. Hann hafði fljótt unnið sjer álit
með Svíum fyrir kunnáltu sína og leikni í öllu,
er að farmensku laut, og hann fjekk mörg
tækifæri til að sýna yfitburði sína og gera Sví-
um stórfeldan greiða á þessu sviði, og til þe s
að launa honum þelta, hafði sænska stjórnin
aðlað hann og gert að greifa. Hann giftist
konu af hátlsettum greifaællum og áltu þau nú
son og dóttur. Nú stýrði hann sænskri frei-
gálu, og hsfði einmitt verið á leiðinni vestur
Ermars~ndið með sk pi sínu, er honum höfðu
borist ný sænsk blöð með hafnsögubát. Rar
hafði hann sjeð frjeltirnar um alla þá hamingju,
er fallið hafði mjer í skaut. Hann lagðist því
fyrir akkerum við Spithead, leigði sjer póst-
vagn og þauti 11 Lundúna til þe=s að óska
mjer til hamingju.
Jeg kynti Chucksen greifa fyrir fólki mínu, og
af því að haun dvaldi hjá okkur tímakorn, þá
kyntist hann íjölda af aðalsfólki borgarinnar og
var í öllum samkvæmum hrókur alls fagnaðar
og uppáhald kvenþjóðarinnar. Pær voru sjer-
staklega hrifnar af hinu gullfallega yfiiskeggi
hans, hve yndislega hann dansaði vals (þá list
höfðu Svíar kent honum) og hinni Ijelegu
frakknesku, sem hann talaði.
Áður en jeg fór frá Lundúnum, útvegaði
jeg Swinburne gamla fasta stöðu á herskipa-
stöðinni. Skyldi hann hafa eftirlit með bygg-
ingu he skipa. Slíka stöðu hafði hann allaf
þráð, því að hann var orðinn þreyttur á sjó-
volkinu eft'r íjöiutíu og fimm ára herþjónustu.
Hálfum mánuði eftir að jeg hrepti lávarðar-
tignina, flutti jeg með vinum mínum til Eagle
Park og Celeste Ijet að þeirri ósk minn!, að við
giffumokkur þann dag að mánuði liðnum. Og
nú fjekk O’Brian líka málið, og Helena sam-
þykti, að þau skyldu lika sameinast þnnn sama
dag. Petta skeði líka svo.
Nú eru mörg ár liðin og bæði hjónin eru
svo hamingjusöm, að slíkt eru einsdæmi. Við
O’Brian eigum báðir mörg börn og hann segir
að sá hópur v?xi ári frá ári. Enda er glatt
kring um jólatrjen hjá okkur.
Nú er hershöfðinginn orðinn hvítur fyrir
hærum. Hann situr og brosir og gleðst af
hamingju dóttur sinnar og ærslum barna-
barnanna.
Kæri lesari! Nú hafið þið heyrt sögu Pjeturs
Simple, Privilege lávarðar. Pað er nú ekki
lengur fjö'skylduflónið, mesti heimskinginn í
ættinni, heldur höfuð æltarinnar, sem kveður þig.
Endir.