Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 24

102
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
an hann velti því fyrir sjer, hvort þetta hefði
verið bláber ímyndun, gekk hann brátt úr
skuggá um, að svo var eigi, því að rödd, sem
hann þekti, mælti:
»Ó, hr. Steele, meidduð þjer yður? Petta
var skammarlega gert af hinu feita þrælmenni.«
>Hvað, ungfrú Dorothy, og jeg sem reyndi
að iæðast inn í Bunkerville til þess að verða
fyrstur að ná fundi yðar. Jeg hjelt þjer vær-
uð í skólanum á þessum tima dags?«
»Nei, ekki á laugardögum, hr. Steele,* mælti
unga stúlkan hlæjandi. »Jeg sje, að þjer hafið
eigi meitt yður, sem betur fer.«
»Jeg held, að ekkert sje að mjer. Pað er
heppilegt, að Joe ekur eigi með 60 mílna ferð
á klukkustund. Dorothy, viljið þjer giftast mjer
°g fylgja mjer til Chicago.«
Unga stúlkan hló^aftur.
»Nú, skárra er það,« mælti hún. »Og jeg
sem hjelt, að þjer væruð kominn 'til að kaupa
hlutabrjefin mín. Mjer gæti aldrei hugkvæmst
að notfæra mjer bónorð, sem bókstaflega hefir
verið hrist út úr yður. Jeg er hrædd um, að
þjer sjeuð eigi með öllum mjalla ennþá.«
»Jeg hefi aldrei verið heilbrigðari. Hverju
svarið þjer, Dorothy?«
»Findist yður eigi rjett, að tala fyrst um
viðskiftin og svo um hitt á eftir,* mælti unga
stúlkan með kankvíslegu brosi. »Mjer hafa
verið boðnar 10 þúsundir dollara fyrir hluta-
brjefin mín. Viljið þjer gefa jafnhátt?*
»Já.«
»Peningana út í hönd?«
»Já,«
»Jeg ímynda mjer, að hr. Blair hafi eigi
farið að ferðast alla leið frá Warmington hing-
að til þess að tala við mig, ef hann eigi hefir
ætlað að hækka boðið. Jeg set þess vegna
tvö aukaskilyrði. í fyrsta lagi, að þjer greiðið
mjer 10°/o af ágóða yðar. Prátt fyrir fullyrð-
ingar hr. Hazletts, er jeg auðvitað viss um, að
þjer hafið eitthvað mikið í huga, og vil því
græða á kaupunum,«
»Pjer hafið alveg á rjettu að standa, ungfrú
Slocum, og jeg geng að þessari kröfu yðar
um 10°/o ágóðahlut. Jeg bauð yður áður
100°/o og sjálfan mig að kaupbæti, en svo
lítur út, sem þjer ætlið að láta það boð sem
vind um eyrun þjóta. Hver er hin krafa yðar?«
»Jeg hefi heyrt, að þjer ráðið miklu meðal
járnbrautarmanna í Ch'cago.«
»Svo er það.«
»Getið þjer útvegað duglegum, ungum
manni stöðu?«
»Pað held jeg. Er hann kunnugur járn-
brautarstarfsemi?*
»Já, það er stöðvarstjórinn á Slocum
stöðinni.«
»Er það stöðvarstjórinn! Já, jeg skal með
ánægju útvega honum góða stöðu. Hann er
góður náungi, og mjer gest ágætlega að
honum.c
»Mjer þykir vænt um að heyra yður segja
þetta,« mælti Dorothy og horfði niður fyrir
sig um leið og hún sleit upp blóm og reitti
það sundur; »því að nú ætla jeg að sýna yð-
ur, hversu n.ikið traust jeg ber til yðar, með
því að segja yður í fylsta trúnaði, að jeg ætla
að giftast stöðvarstjóranum og vi' gjarnan
flytja til Chicago.«
XI.
Rockervelt keypti hlutabrjefin af Steele fyrir
385,600 og það var hinn gabbaði Blair, sem átti í
samningum um það. Steele krafði í fyrstu
hálfa miljón, er hafði þó ákveðið að ganga að
300,000 dollara tilboði. Par sem hann vildi
fá alla upphæð þessa óskerta, bætti hann við
upphæð þeirri, sem hann hafði greitt fyrir
hlutabrjefin, þar í reiknuð sú upphæð, 10
þúsund dollarar til ungfrú Slocum og 10°/o
ágóðahluti hennar, hartnær 40 þúsund doliarar.
Pví næst skýrði hann Blair frá, að hann væri
neyddur til að reikna 10 þúsundir dollara fyrir
sparkið. Hann sagði Blair, að hann mintist
þess, að minsta kosti einu sinni á dag, og su
hugsun auðmýkti sig, þess vegna neyddist hann
til að bæta 100 dollurum við á dag fyrir þessa
ógeðfeldu endurminningu á meðan samningar
stæðu, Pað mun aldrei verða uppvíst, hvað