Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 32

110
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
önnum kafnir, en Steele var svo vel liðinn, að
hann komst alstaðar að og foistjórinn Ijet
hann ekki biða lengi.
»Gott kvöld, Stoliker,* hóf Steele máls.
»Jeg hefi hjerna f vasa mínum markverðustu
blaðafrjettirnar, sem birst hafa í Chxago síðan
Brooklyn-leikhúsið brann.*
»Þá eruð þjer jafnvelkominn eins og blómin,
sem skjóta upp kollunum fyrst á vorin. Hvaða
frjettir eru það ?*
»Pað hefir verið myndað geysi-samsæri til
að gabba blöðin eg amerísku þjóðina.*
»Ó, það er engin nýjung,* mælti Stoliker
kæruleysislega.
»Já, en í þetta sinn hefir það tekist þar til
í kvöld. Lítið þjer bara á þetta skjal.*
Framkvæmdastjóri blaðs er fljótur að mynda
sjer skoðun um nýjungar, sem honum eru
sýndar.
»Hefði einhver annar en þjer fært mjer þetta,*
mælti Stoliker seinlega, »vitið þjer þá, hvað
mjer hefði dottið í hug?«
»Já, þjer munduð hafa talið það tilraun
frá Haussitunum — hækkunarmaður — ( þ. e:
sá, sem vill að vara þækki í verði) að reyna
að bjarga sjer.*
»Alveg rjett. Pjer hittuð naglann á höfuðið.«
»Getið þjer ábyrgst, að hjer sje rjett með
farið?*
»Já.«
»Rjer verðið ekki reiður, Steele, þótt jeg
spyrji yður einnar spurningar enn?«
»Jeg veit hvaða spurning það er.«
»Hvað er það þá?«
»Rjer ætlið að spyrja, hvort jeg hafi keypt
hveiti.«
»Já, svo virðist, sem þjer vitið hugsanir
mínar. Pað er næstum óþarfi, að tala við
jafn vitran mann og yður. Hafið þjer þá
keypt hveiti ?«
»Já, jeg er sá maður, sem komið hefir af
stað hreyfingu á markaðinum síðustu 2 daga.«
»Regar jeg birti þelta, hækkar verðið ur.dir-
eins.«
»Nei,«
»Jú, það er bersýnilegt. Regar jeg sanna,
að hveitiuppskeran í Ameríku verði 25 —30°/o
minni, hlýtur verðið að hækka.«
»Kæri Stoliker. Blaðið yðar mun fljúga út,
en engin trúir því, sem þjer segið. Allir í
kauphöllinni munu hugsa eins og þjer, að
þetta sje bragð af hækkunarmönnunum, og
verðið helst sennilega eins nokkrar klukku-
stundir. En hin markverða og einbeitta frá-
sögn mun valda því, að menn gerast órólegir
og það verður símað í allar áttir fyrri hluta
dagsins. Regar kvöldblöðin 'koma út, munu
kaupsýslumennirnir í Chicago hafa rent grun i,
að þjer hafið flutt þá merkiiegustu fregn, sem
um langt skeið hef r staðið í blaði, og frægð
yðar mun hraðvaxa.«
»Alveg rjett, ef — og þetta »ef« er þýð-
ingarmesta orð málsins, þetta andartakið, — ef
þessi grein er rjett. Ef ekki, mun ske hið
gagnstæða við spádóm yðar.«
»Kæri Stoliker, jeg var búinn að búa mig und-
ir mótbárur yðar. Áður en bankarnir lokuðu,
fjekk jeg bókfærða ávísun á 100 þúsund dollara,
og hjer er hún. Leggið hana inn í banka
yðar í fyrramálið og lofið í blaði yðar 100
þús. dollurum hverjum þeim, sem geti sannað,
að skýrslan sje röng. Hún er skrifuð af manni,
sem vinnur hjá »Wheat Belt«-fjelaginu, og sem
hefir komið á alla þá staði, sem nefndir eru
í henni. En tíminn er dýrmætur; jeg gef yður
5 mínútna umhugsunarfrest.«
»Pess þarf ekki, jeg hefi ákveðið mig. Jeg
skal prenta skýrsluna.*
Daginn eftir sýndu viðburðirnir, að Steele
var enginn falsspámaður. Hveiti smáhækkaði
og Iækkaði, svo fór það að stíga og þaut
loks upp og endaði í S3Vi- Áður en vikan
var liðin, var það komið yfir einn dollar, og
John Steele var 3 miljónum dollara ríkari.
Daginn, sem hann seldi, fór hanu inn á skrif-
stofu blaðafjelagsins til að heimsækja vin sinn,
Simmonds, sem ekki var í sjerlega góðu skapi.
»Mig langar til að tala við hr. Nxholson
aftur,« mælti hannn.
»Ó, fari hann í heitasta helvíti,« hrópaði