Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Side 38

116
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
og ef það er eitthvað markvert, sem í skeytinu
stendur, skal jeg margfalda þessa upphæð með
10, en í jafnmarga daga minsta kosti heimta
jeg algera þagmælsku.®
»Gott, Steele, setjist og lesið síðasta kvöld-
blaðið, það er hjerna.*
Rað var hljótt í herberginu. Billy opnaði
bókaska'p og tók út þykka bók, tvær allstórar
og margar minni, sem litu út eins og orða-
bækur. Pví næst settist hann við skrifborðið
og afritaði skeytið á marga mismunandi vegu
á jafnmörg pappírsblöð. í % úr klukkusfund
heyrðist aðeins skrjáfið í pennanum og papp-
írnum. Svo rauf hann þögnina með hreinu
hrópi:
»Hjer er það, Steele, drengur minn, og jeg
skal sverja, að það er rjett, svo að jeg á 20
dollarana.*
Billy greip peningana og stakk þeim á sig,
um leið og hann rjetti blaðið til Steele, sem
las:
»Jeg verð á herbergi nr. 150 á Grand P*ci-
fic gistihúsinu á fimtudaginn 27. kl. 11 um
kvöldið. Spyrjið ekki eftir mjer á skrifstof-
unni, notið heldur eigi lyftuna, en gangið upp
stigann og berjið tvisvar að dyrum. Bíðið
svo tvær mínútur og berjið þá einu sinni enn.
Takið öll skjölin með yður.«
Pað var engin undirskrift.
»Billy,« sagði Steele í alvarlegum róm, »við
skulum brenna alt þetta slúður, ef yður er
sama, og gleymið þjer svo þessu. Jeg veit
það ekki fyr en á föstudaginn, hversu áríðandi
skeytið er. Jeg ímynda mjer samt sem áður,
að þjer fáið þessa 200 aukadollara, ef þjer
haldið yður saman.«
»Pjer getið reitt yður á mig, Steele, við
græðum ekki allir jafnfljótt fje og þjer, Jeg
veit auðvitað, að leyniskeyti um peningamál-
efni eru oftast nær mjög markverð. Hjer eru
blöðin. Pjer getið brent þau þarna, ef þjer
viljið.«
Rannsókn Steele á Orand Padfic gistihúsinu
færði honum heim sanninn um, að herbergi
nr. 150 var ágætlega valið til leynifunda, því
að það voru engar dyr úr því í næstu her-
bergi. Hann tók svo hetbergið beint á móti
og áður en kl. var 10 hinn 27. fór hann inn
í það herbergi. Pegar kl. var nærri 11, lok-
aði hann dyrunum, bar borð að hurðinni, steig
upp í það og horfði út um rúðuna á hurðinni
yfir ganginn. Hann heyrði þegar fyrst var
drepið á dyrnar og þekti að það var Melcalfe,
sem var þar kominn, enda þótt hann sneri
baki að honum. Pegar Metcalfe hafði barið
að dyrum í þriðja sinni, var opnað, en svo
lítið, að Steele sá eigi hver inni fyrir var og
heyrði heldur engan heilsa. Klukkutími leið
svo ekkert heyrðist, en þá kom Metcalfe út
með böggul undir hendinni og fór Ieiðar sinn-
ar, en Steele beið rólegur átekta. Tíminn líð-
ur hægt undir slíkum kringumstæðum, en loks
fjekk Steele laun þolinmæði sinnar. Dyrnar á
móli voru opnaðar og höfuðið á Nicholson
birtist. Hann skimaði gætilega eftir ganginum,
og þar sem honum virtist alt með kyrrum kjör-
um, gekk hann út og hvarf. Steele fór ofan
af borðinu, helti vatni úr yatnsflöskunni í glas
og drakk það f teyg og hnje því næst niður í
hægindastól við rúmið. Hann hló óstyrkum
hlátri og mælti svo þessi undarlegu orð: »Billy
Broohs, drengur minn. Pjer skuluð fá þessa
200 dollara.«
Hann andvarpaði og beindi ailri hugsun
sinni um hættu þá, sem hann nú var staddur
í. Metcalfe var sennilega eigandi sykurverk-
smiðjanna, og var, eins og hann hafði sagt,
vel þektur kaupsýslumaður í M'chigan, en þrátt
fyrir það hafði Sfeele hjer óyggjandi sönnun
fyrir því, að hann væri í makki við »Amal-
gameret sápufjelagið« og sennilega peð á skák-
borði Berringtons og Nicholsons fjelaga hans.
Allir peningar Steele voru komnir í hinar sam-
einuðu sykurverksmiðjur, og hann var í engum
efa um, að menn þessir hefðu i huga, að rýja
hann inn að skyrtunni. Spurningin var, hvernig
þeir færu að því. Jafnvel þó að bækur Met-
calfes hefðu verið falsaðar, jafnvel þótt borgað
hefði verið 100% of mikið fyrir verksmiðjurn-
ar( átti hann þó ætíð eitthvað eftir úr skip-