Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 78

156
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
Qrain settist upp. Honum fór nú að skilj-
ast, að hann var alls ekki dauður, en hvað
hafði skeð ? Hann hafði þó skotið sig með
sinni eigin hendi, og eitthvað hafði það verið,
sem hafði valdið honum sársauka — en dauð-
ur var hann ekki.
• Pessari ungu stúlku éigið þjer líf að launa,
ungi maður,« sagði leikstjórinn. »Reynið nú
að rjetta henni hendina og þakka henni eins
og vera ber.«
Grain gerði eins og honum var sagt.
»Mjer þykir þetta svo leiðinlegt,« mælti
unga slúlkan, »en jeg hjelt að skammbyssan,
sem jeg Ijet í vasa yðar, væri ekki hlaðin.
En hún hefir þá verið hlaðin með púðri.«
»Sem þjer Ijeluð í vasa minn?« endurtók
Grain undrandi. »Hvað meinið þjer?«
»Jeg skifti á yðar skammbyssu og annari,
sem jeg tók úr áhaldakassanum,« mælti ungfrú
gullhár. »Hjer er yðar, en jeg hefi tekið skot-
in úr.«
Hún tók úr vasa á yfirhöfn sinni skamm-
byssu, sem hún rjetti Grain.
»Hvenær tókuð þjer hana frá mjer?«
»F*egar jeg stóð við hlið yðar. Tókuð þjer
ekki efiir því, að jeg kom við yður? Jeg var
svo hrædd um, að þjer munduð taka eftir því.«
»Já, en í hamingju bænum, hvers vegna
gerðuð þjer þetta, ungfrú ?« spurði Grain.
Hann var enn þá hálf ringlaður og átti erfitt
með að hugsa skýit. »Jeg get ekki skilið,
hvernig yður datt í hug að skifta á skamm-
byssum.«
Hún leit alvarlega á hann.
»Mjer finst nú ekki vera svo erfitt að skilja
það,« svaraði hún. »Jeg vissi, að þjer ætluð-
uð að gera enda á lífi yðar — eftir því sem
þjer sjálfir sögðuð — og mjer fanst það svo
— — svo heimskulegt, að ungur maður, eins
og þjer eruð, svifti sjálfan sig líf'. Mjer fanst
það hljóta að finnast einhver leið og þess
vegna var það að mjer hugkvæmdist, að skifta
á skammbyssunum. En mig grunaði það ekki,
að hún væri hlaðin með púðri,« mælti hún
afsakandi.
»F*að var auðvitað nauðsynlegt,« skaut leik-
stjórinn inn í. »Regar jeg er að taka kvik-
mynd óska jeg eftir eins hlutsjálegum áhrifum
og unt er. Skammbyssa, sem hliðin er með
púðri, sýnir reyk. En satt að segja gat mjer
ekki dottið í hug, að þjer væruð svona vel
inni í hlulverkinu,« og hann leit forvitnislega
á Grain.
»Pað er víst óhætt að fullyrða, að svo hafi
verið,« sagði Grain hálf raunalega. Allur aum-
ingjaskapur hans stóð honum nú skýrt fyrir
hugskotssjónum og hann gat ekki varist þeirri
hugsun, að ásaka ungu stúlkuna fyrir þetta
tdtæki hennar. Nú varð hann að byrja á nýj-
an leik.
»Jeg mundi hafa svarið, að jeg væri dauð-
ur,« bætti hann við og leit frá Ieiksljóranum
til ungu stúlkunnar. »Hvernig á að skýra það?«
»F*að verður víst ekki skýrt á annan hátt en þann,
að það hafi verið nokku'skonar sjálfsdáleiðsla,*
sagði leikstjórinn. »Pjer voruð alveg ákveðinn
í að deyja og voruð sannfærður um, að kúla
væri í skammbyssunni, sem þjer skutuð með.
— Svo funduð þjersv íðandi sársauka, sem staf-
aði afpúðrinu, sem var í skammbyssunni — —
og svo — — já, þarna er nú eiginlega öll
skýringin komin. — En komið þjer nú með
okkur til matsölustaðarins og fáið yður eitthvað
að borða. Jeg held, að diskur af góðri súpu
og biti af steiktu kjöti geti gert kraftaverk á
yður. — — Hjerna eru fimm dollarar fyrir
daginn í dag og ef þjer kærið yður um að
halda áfram, þá skuluð þjer gefa yður fram við
fjelag okkar tímanlega í fyrramálið. — — F’etta
hlutverk fáið þjer þó áreiðanlega undir öllum
kringumstæðum. Við erum blátt áfram neyddir
til að nota yður nú, því að sá maður, sem
skýtur sig, verður að vera sá sami gegnum alt
leikritið,« bætti hann við og hló.
»Jeg skil það,« mælti Grain. »Nú er hann
búinn að skjóta sig og þá verður maður senni-
lega ekki var við hann meira.«
»Svo að þjer haldið það,« mælti leikstjórinn
og brosti, »en það er af því, að þjer þekkið
ekki aðferðina við að taka kvikmyndir. Stund-