Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Side 79

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
157
um erum við neyddir til að taka síðustu þætt
ina í Ieiknum fyrsl. Rað er margt, sem við
verðum að taka tillit til, ekki síst veðrið. Rjer
áttuð að skjóta yður á fögrum sólskinsdegi eins
og í dag, þess vegna tókum við þann þáttinn
núna. A morgun, þegar máske er rigning og
þoka, eruð þjer lifandi. Rað eru nokkrir þæltir,
sem fara fram innan húss og þá sýnum við í
myndsmíðahúsinu. Rar verðið þjer lífsglaður,
ungur maður, og jeg vona, að þjer leysið
hlutverk yðar eins vel af hendi þar eins og
þjer hafið gert það hjer í dag.«
Grain leit hugsandi upp. »Já, jeg skal reyna
það. Þó er jeg nú ekki viss um, að lífsgleðin
verði mín sterka hlið eða verði mjer eins eðli-
leg — — og hitt,« bætti hann við og and-
varpaði.
j>Haldið þjer að þjer getið það ekki ?« Rað
var rödd ungu stúlkunnar, sem talaði. »Jeg —
— — — skal hjálpa yður eins og jeg get til
þess.«
Qrain leit á hana og blóðið hljóp fram í
kinnar hans og augu hans Ijómuðu.
»Það getur vel verið,« mælti hann, »að það
verði ekki eins erfitt og jeg hjelt.«
Leikstjórinn deplaði slægðarlega augunum.
»Rjer skuluð sanna, að það lagast,* mælti
hann. »Hvað fjármálahliðina snertir, skuluð
þjer ekki bera áhyggjur hennar vegna. Við
þurfum að fá skynuga menn og skilningsgóða
og nú liggja mörg smærri hlutverk og bíða
eftir —-------já, einmitt manni eins og yður.
Pað er þá afráðið,* bætti hann við. »Þjer
komið nú með okkur og borðið morgunverð
og svo sjáumst við aítur á morgun á mynd-
smíðahúsinu. Pjer vitið verustaö okkar.«
Grain og jeg vorum komnir að horninu á
þrítugustu og níundu götu og fimla stræti.
Stór Ijósauglýsing vakti athygli mína, þegar
hún með eldstöfum sínum sendi boðskap sinn
út yfir húsþökin: »Kristalsflaskau« með John
Grain í aðalhlutverkinu. Allir verða að sjá
hana. Hinn afar vinsæli leikeri hefir aldrei haft
betra hlutverk.
Jeg benti á Ijósauglýsinguna og mælti: »Pjer
hlýtur að koma það undarlega íyrir, að sjá all-
ar þessar auglýsingar og hugsa um, að það,
sem þú varst að segja mjer, hefir skeð fyrir
aðeins fáum árum. Pað er nú í raun og veru
kraftaverk.*
»Tja, það er það iíka,« svaraði hinn frægi
leikari. »Og ef þú kærir þig um að nota það,
sem jeg hefi sagt þjer, í ofurlitla smásögu, þá
er það velkomið.«
»Pakka þjer fyrir,« svaraði jeg ánægður, »en
ef jeg geri það, þá er jeg auðvitað neyddur
til að láta þig og stúlkuna með gullhárið gift-
ast. Fólkið vill alt af heyra eitthvað um ást.«
Grain hló hjartanlega. Jeg þekki engan,
sem hlær eins hjartanlega og hann.
»Komdu út á sumarbústaðinn okkar í Glen-
wood á laugardagskvöldið,* sagði hann. »Pá
skal jeg gera ykkur kunnug — og líka sýna
þjer drenginn okkar. Hann er yndislegur
drengur og alveg eins og móðir hans.
(Lauslega þýtt).