Sjómannadagsblaðið - 07.06.1942, Qupperneq 26

6
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
ar- og kappsmál, að hugmynd þessi nái fram
að ganga með rausn og prýði. Þeir eiga hug-
myndina, og þeir eiga líka að njóta góðs af þessu
í fyllingu tímans.
Útgerðarmennirnir hafa hér einnig alveg
óviðjafnanlegt tækifæri, til þess að láta gott af
sér leiða og sýna sjömannastéttinni vináttuþel.
Þeir hljóta að hafa að mörgu leyti svipuð sjón-
armið og sjómenn í þessu máli, að minnsta kosti
þeir, sem sjálfir eru þjálfaðir á sjónum, þótt
þeir séu nú komnir í land og „á græna grein“,
eins og það er orðað. Til beggja þessara aðal-
aðstandenda málsins hefir oft verið leitað um
stuðning við málefni, sem þeim hafa verið ólíkt
fjarskyldari í öllum atriðum; en það, sem hér
er um að ræða. Á öflugum og almennum stuðn-
ingi við hverskonar þjóðþrifa-fyrirtæki hefir
þó ekki staðið, eins og kunnugt er, hjá mönnum
úr þessum stéttum. Hvers má þá ekki vænta frá
þeim, þegar göfugt og mikilfenglegt málefni er
framundan, sem fulltrúar þeirra og menn úr
þeirra röðum hafa sett efst á stefnuskrá Sjó-
mannadagsins á næstu árum?
Það er ekki ætlun þeirra manna, sem þetta
mál hafa með höndum, að krefjast stórra fjár-
framlaga af nokkrum manni í þessu skyni, en
þeir leyfa sér með fullri vinsemd að mælast ein-
dregið til þess, að enginn sjómaður bregðist
skyldu sinni í þessum efnum, og að hver einasti
maður, sem lætur sig heill og hag sjómanna-
stéttarinnar einhverju skipta, taki mál þetta
einnig til vandlegrar yfirvegunar. Hver ein-
staklingur snýst svo, að slíkri yfirvegun lokinni,
við málaleitun Sjómannadagsráðsins um fjár-
framlag til væntanlegs hvíldarheimilis fyrir
aldraða sjómenn eftir því sem sannfæring og
samvizka býður. Fái málið slíka meðferð hjá
öllum aðiljum, þarf ekki að efast um árangur-
inn. Þá mun smám saman fækka þeim mönn-
um, sem eytt hafa miklum hluta ævinnar á sjó-
trjánum með tilheyrandi vosbúð, vökum og erf-
iði, en verða svo á gamals aldri að vafra um
hafnarbakkann í alls konar veðrum, aðfram-
komnir og illa til reika, í leit að stopulli skipa-
vinnu. í stað þess munu slíkir menn fá aðgang
að vistlegu sjómannaheimili, sem reist mun
verða í fögru umhverfi með greiðu útsýni yfir
allar skipaleiðir til höfuðstaðarins. Þar mun
þeim gefinn kostur á að njóta síðustu áranna,
eftir vel unnið ævistarf í þarfir lands og þjóðar.
Stundum hefir verið talað um að reisa þyrfti
minnismerki til minningar um drukknaða sjó-
menn. Hér er á ferðinni málefni, sem gæti orð-
ið varanlegt minnismerki, sérstaklega þeirra,
sem látið hafa lífið í þágu þjóðarinnar, síðan
styrjöldin hófst. Einnig gæti svo farið, að þessi
stofnun yrði öflugt og óhrekjandi vitni,á ókomn-
um árum, um mannúð, ósérplægni og atorku ís-
lenzkra sjómanna, íslenzkra útgerðarmanna, já
íslenzku þjóðarinnar yfirleitt. Hefjumst því
ótrauðir handa og í öruggri vissu um það, að
hér er þarft og gott málefni á ferðinni. Leggj-
umst allir á eitt, hver eftir sinni getu.
Gert er ráð fyrir, að þessi fyrirhugaða stofn-
un nái til alls landsins, þannig að allir hafi þar
jafnan dvalarrétt, hvaðan sem þeir koma af
landinu, en þó að sjálfsögðu með þeim skilyrð-
um, sem sett verða síðar. Framlög til stofnun-
arinnar verða og þakksamlega þegin, hvaðanæva
af landinu og frá hverjum sem er. Söfnunarlist-
ar hafa þegar verið sendir út um land í allar
véiðistöðvar og á viðkomustaði skipa, sem ferð-
ast með ströndum fram. Þeir, sem áhuga hafa
fyrir málefnum sjómannastéttarinnar yfirleitt,
eða fyrir þessu máli sérstaklega, eru vinsamlega
beðnir að styðja fjársöfnun þessa með ráðum
og dáð. Gjaldkeri fjársöfnunarinnar er Björn
Ólafs, skipstjóri og útgerðarmaður í Mýrarhús-
um, og ber þeim, er milliliðalaust vilja styðja
að framgangi þessa máls, að snúa sér beint til
hans.